Author: Γεωργία

Στο τηλέφωνο φοβάμαι να σε πάρω να σου πω πόσο μόνη νιώθω στους διαδρόμους του μυαλού μου τώρα σε αναζητώ

Ο αγωνιστής βάτραχος Κάποτε έγινε αγώνας βατράχων. Στόχος να ανέβουν στην υψηλότερη κορυφή ενός πύργου. Πολλοί άνθρωποι συγκεντρώθηκαν να τους

Στη χαώδη καθημερινότητα μας, μπλεγμένοι στα δίχτυα των αδηφάγων πόλεων που ζούμε, εμείς δίνουμε ευχές. Το πρωί λέμε καλημέρα και

Μετά μια γυναίκα είπε, Μίλησέ μας για τη Χαρά και τη Λύπη. Κι εκείνος απάντησε: Η χαρά σας είναι η

Ήμουν για χρόνια νευρωσικός, αγχώδης και εγωιστής. Όλοι μου έλεγαν να αλλάξω. Συνεχώς μου επεσήμαναν πόσο νευρωσικός ήμουν. Δυσανασχετούσα, αν

“Ο Παρθένης άνοιξε τα μάτια μας σε μια ακόμη -έως τότε άγνωστη- μορφή του τόπου μας. Απεκάλυψε μια κρυμμένη έκφρασή

“Μόνον καμιά φορά, τις νύχτες που η στεναχώρια σε πνίγει, σαν να υποψιάζεσαι ότι κάτι μισοαρχινισμένες σκηνές της ζωής σου,

Φεύγαμε, μια ζωή φεύγαμε  πιασμένοι χέρι χέρι τρέχοντας και λαχανιάζοντας φεύγαμε σε λιβάδια, κοιλάδες,  ποτάμια, νερά και ρυάκια, όλα σε

“Ποίημα στους φίλους” Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωής σου, ούτε έχω απαντήσεις για

Φύγαμε από το Ντουμπάι για Γαλλία δυο λάμδα θέλει τώρα η Γαλλία ή ένα; Από σωστογραφία άστα, αμέ τις ψιλές