Μαρία

“Γιατί σε χώρισε” του Στρατή Πανούριου

Η Ν. χώρισε τον Γ. Μοιάζει να είναι το τέλος μιας ζωής. Μιας σχέσης τριάντα χρόνων που δε μύριζε χωρισμό

Βρίσκομαι εκεί. Σ’ εκείνη την αέναη στιγμή που μπορείς να φωνάξεις απ’ τα σπλάχνα σου βοήθεια.Και οι σκέψεις ορυμαγδός τυλιγμένος

Πάρε ένα εισιτήριο για το επόμενο σύννεφο, περνούν συχνά αλλά δεν έχουν κενή θέση. Αν είσαι τυχερός θα γίνεις βροχή

Ξέρω για δρόμους γυρισμού που τελειωμό δεν έχουν Δρόμους απάτητους, θεριά για κείνους που αντέχουν. Φέυγοντας σπόροι απλώνονται, γυρεύοντας το

Γύρω μου όλα καίγονται βία, φόβος, θυμός, απώλεια. Φωνες, κραυγές απόγνωσης κι ο γείτονας παίζει πιάνο. Μάσκες σε τιμή ευκαιρίας

Χάος. Η μία σκέψη μου διαδέχεται αλυσιδωτά την άλλη με τόσο γρήγορους ρυθμούς, ικανούς να σπάσουν την αλυσίδα. Θα ξεκινήσω

Με έναυσμα το νέο της βιβλίο “Ρωγμές Ιστορίας” από τις εκδόσεις Λιβάνη, η Ελευθερία Παναγιωτοπούλου μίλησε στο Artigo. 1.

Κύλησε γρήγορα ο χρόνος. Κι έψαχνα τη στιγμή που ήταν σταματημένος, κείνη την ουτοπική ώρα που ήθελα να μεγαλώσω και

Το Φεστιβάλ Δράμας ταξιδεύει και κάνει στάση στη φιλόξενη αυλή του Καλλιτεχνείου των Αχαρνών, στις 25-27 Σεπτεμβρίου 2020! Κρατάμε τις

Μια φορά και ένα χειμώνα ζήτησα τα μάτια σου Μάτια που φέγγιζαν στα σκοτεινότερα τοπία του μυαλού μου – όχι