Σκεψεις – Page 2

Το φως

Άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε τον απέναντι τοίχο. Άσπρος, κρύος, κενός. Όπως ένιωθε μέσα της. “Πως περνάει κι αυτή

Όλοι έχουμε χάσει κάτι στη ζωή μας. Μια φιλία. Μια σχέση. Ένα πρόσωπο που ελπίζαμε να μείνει για πάντα αλλά

Όταν χιονίζει να χαίρεσαι σα μικρό παιδί. Να βγεις να περπατάς στο χιόνι, να γίνουν λευκές οι σκέψεις σου. Όταν χιονίζει παίξε, μέχρι

Όλα έχουν αρχή και τέλος. Αυτό το «τέλος» είναι που μας φοβίζει όλους. Το τέλος μιας σχέσης, το τέλος μιας

Νανουρίζοντας την Ευρώπη Ελάτε ετούτο το βράδυ να κάνουμε όλοι μια όμορφη σκέψη… Βρισκόμαστε στον αστερισμό του Ταύρου και αυτή

Κύλησε γρήγορα ο χρόνος. Κι έψαχνα τη στιγμή που ήταν σταματημένος, κείνη την ουτοπική ώρα που ήθελα να μεγαλώσω και

Ήμουν περίπου 25 χρονών, εργαζομένη κανονικά ήδη 2 χρόνια, με βαθιά νοσταλγία για τα όμορφα φοιτητικά μου χρόνια, όταν άκουσα για

Πολλά τα αγκάθια που πατώ στην κάθε μου μέρα Πολλές οι πέτρες που πέφτουν πάνω μου. Κι ύστερα έρχετ’ η

«Και γιατί θάπρεπε να με απασχολεί η Λουΐζα στην άκρη του κόσμου;» σκέφτηκε. Ήταν με μιαν άλλη, συνομήλικη τώρα αυτή,

Δεν ήταν καλό το καλαμπόκι, του είπε, δε μούδωσες σαν το προηγούμενο, αυτό έμενε πέτρα μέσα, μου πετάγανε τα χωνιά