Ο Ιππότης με την σκουριασμένη πανοπλία

Γράφει η Μαριάννα Ρ.

Το βιβλίο του Ρόμπερτ Φίσερ μου χάρισε πρόσωπο αγαπημένο. Αγαπούσα πάντα αυτού του είδους τα βιβλία. Μικρές αλληγορίες γεμάτες συμβολισμούς. Το διάβασα μέσα σε ένα απόγευμα, για την ακρίβεια το “ρούφηξα”! Αξίζει να το διαβάσει κανείς, αρκεί να έχει το θάρρος και τη δύναμη να κοιτάξει βαθιά μέσα του και να δει πόσα χρόνια σπαταλά από τη ζωή του για να φτιάξει μια ψεύτικη εικόνα..

Άραγε πόσοι από εμάς από φόβο κι ανασφάλειες, από έλλειψη αυτοεκτίμησης φορέσαμε μια βαριά, σιδερένια πανοπλία που δε μας άφησε να πάρουμε ανάσα…Στήνουμε φράγματα για να προστατεύσουμε αυτό που είμαστε και τελικά κολλάμε πίσω από αυτά, χάνοντας τους ανθρώπους μας, χάνοντας την ίδια τη ζωή, χάνοντας την αγάπη.

Κλείνω θετικά σκεπτόμενη ότι ακόμη και οι ελάχιστοι αναγνώστες αυτού του βιβλίου αν έχουν καταφέρει να απαλλαγούν από τις πανοπλίες τους, είμαστε σε καλό δρόμο… Στο δρόμο της αλήθειας!

«Μια φορά κι έναν παλιό καιρό, σε μια πολύ μακρινή χώρα, ζούσε ένας ιππότης που περνιόταν για καλός, ευγενικός και στοργικός. Έκανε όλα αυτά που κάνουν οι καλοί, ευγενικοί και στοργικοί ιππότες. Πολεμούσε εχθρούς που ήταν κακοί, τρισάθλιοι, μοχθηροί…».
Ένα μυθιστόρημα γραμμένο σαν παραμύθι, που μιλά κατευθείαν στην καρδιά όσων αποζητούν ένα βαθύτερο νόημα στη ζωή τους. Μια απάντηση και μια διέξοδος στους φόβους, τις αγωνίες και τη μοναξιά μας. Μιλώντας για τις «σκουριασμένες πανοπλίες» μας, που (νομίζουμε πως) μας προφυλάσσουν από τον πόνο τον οποίο μας προξενούν οι άλλοι, ο Ρόμπερτ Φίσερ δημιουργεί μια ταξιδιωτική περιπέτεια που οδηγεί τον αναγνώστη στο «γνώθι σαυτόν». Γεμάτος χιούμορ, «Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία» μας καλεί να ανακαλύψουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, να ανασάνουμε βαθιά και να γελάσουμε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)