“Λευκές Νύχτες” του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

Όπως κάθε μέρα, έτσι και σήμερα θα σας παρουσιάσουμε ένα βιβλίο. Μόνο που σήμερα δε θα είναι νέα κυκλοφορία. Τις Κυριακές θα αφιερώνουμε χώρο σε έργα της παγκόσμιας κλασικής λογοτεχνίας. Σε έργα που αποτελούν στήριγμα στην εξέλιξή της και βάση για κάθε όμορφη νέα δημιουργία. Η ιστορία ενός τομέα, είτε επιστήμη είναι αυτός, είτε τέχνη δε διαγράφεται μέσω της ανάπτυξης του. Αποτελεί βάση σε μια πυραμίδα που το πόσο ψηλώνει το οφείλει στα γερά της θεμέλια. Πάνω σε αυτά γράφονται όλα τα καινούρια στις ιστορίες των ανθρώπων. Για σήμερα λοιπόν, θα παρουσιάσουμε το αγαπημένο έργο του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι “Λευκές Νύχτες”.

“Εγώ είμαι ονειροπόλος. ‘Εχω τόσο λίγη την πραγματική ζωή, που κάτι τέτοιες στιγμές, όπως τούτη δώ τώρα, που τόσο σπάνια μου τυχαίνουν, δεν μπορώ να μην την επαναλάβω στους ρεμβασμούς μου, θα ρεμβάζω για σας ολόκληρη νύχτα, ολόκληρη βδομάδα, ολόκληρο χρόνο. Θα ‘ρθώ εξαπαντός εδώ αύριο, ακριβώς εδώ, σε τούτο το μέρος, την ίδια ώρα και θα ‘μαι τρισευτυχισμένος καθώς θα αναθυμιέμαι τα αποψινά.”

Ο ήρωας του συγγραφέα γνωρίζει τυχαία στους δρόμους της Αγίας Πετρούπολης τη Νάστιενκα. Κάθε μέρα συναντιούνται στο ίδιο σημείο και συζητούν. Για τη ζωή. Γι ‘αυτό που βασανίζει τη Νάστιενκα. Και ο ήρωας μας την ακούει, αλλά όχι, δεν πρέπει να την ερωτευτεί..

Ένα δυνατό διήγημα, όπως δυνατός είναι και ο Ντοστογιέφσκι. Έγραψε τις Λευκές του Νύχτες το 1848 για να ταξιδεύουμε μαζί του το 2018 και για να ταξιδεύουν μαζί του οι άνθρωποι για πολλούς καιρούς ακόμη. Στις σελίδες των βιβλίων, στα θέατρα, στις οθόνες, στη φαντασία τους..

“Έτσι, όταν είμαστε δυστυχισμένοι , αισθανόμαστε πιο πολύ τη δυστυχία των άλλων. Το αίσθημα δεν κομματιάζεται, μα συγκεντρώνεται…”

Κάποτε βρήκα το βιβλίο αυτό από εκδόσεις Δ.Κοροντζή και μετάφραση Κοραλίας Μακρή σε έκδοση του 1981, στον πάτο ενός μεγάλου καλαθιού σε βιβλιοπωλείο της γειτονιάς. Μάλλον όμως άξιζε πολλά περισσότερα!

“Θεέ μου μια ολόκληρη στιγμή ευτυχίας! Μα τάχα αυτό δεν είναι αρκετό ακόμα και για μια ολόκληρη ζωή;…”