Νασρ-εν-Ντιν Χότζας. Έξι μικρές λαϊκές ιστορίες του.
Νασρ-εν-Ντιν Χότζας. Λαϊκοί μύθοι της Μέσης Ανατολής με ήρωα τον ετοιμόλογο Χότζα που υποστηρίζεται ότι γεννήθηκε κι έζησε κατά τον 13ο αιώνα στη Μικρά Ασία, όντας ιεροδιδάσκαλος. Σήμερα όμως αμφισβητείται ότι οι όλοι οι μύθοι που κυκλοφορούν έχουν τη δική του υπογραφή. Τελικά, Ο Νασρ-εν-Ντιν Χότζας, που όλοι μας λίγο ή πολύ έχουμε ακούσει από τους γονείς μας ή τους παππούδες μας, δίνει μια νότα αισιοδοξίας και διδαχής με τις ιστορίες του, που θα μπορούσαμε να τις παρομοιάσουμε με τις λαϊκές παροιμίες.
ΣΟΦΙΑ
Ο Νασρ-εν-Ντιν Χότζας είχε συνήθεια, κάθε φορά που έστελνε κανένα από τους μαθητές του να γεμίζη τη στάμνα στη βρύση, πρώτα να τον δέρνη κ’ έπειτα να του δίνη στα χέρια τη στάμνα.
Μια μέρα, κάποιος φίλος του τονε ρώτησε.
— Γιατί το κάνεις αυτό, Χότζα;
— Το κάνω, απάντησε ο Χότζας, για νάχη τα μάτια του τέσσερα να μη σπάση τη στάμνα. Γιατί μια φορά κ’ έσπασε η στάμνα, τι οφελεί πια κι’ αν τονε δείρω.
ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΣΤΟ ΠΗΓΑΔΙ
Μια νύχτα, ο Νασρ-εν-Ντιν κατέβηκε να βγάλη νερό από το πηγάδι, και κει που έσκυβε για να ρίξη τον κουβά, είδε την αντανάκλασι του φεγγαριού μέσα στο νερό.
— Μπα, είπε, το φεγγάρι έπεσε μέσα στο πηγάδι! Πρέπει να το βγάλωμε!
Και δένοντας ένα τσιγγέλι στην άκρη του σχοινιού τώρριξε στο πηγάδι.
Βασανίστηκε κάμποση ώρα, ως που, τέλος, το τσιγγέλι πιάστηκε σε μια πέτρα.
— Α! Μπράβο! Το πιάσαμε! Τώρα κουράγιο! είπε ο Χότζας, κι’ άρχισε να τραβά με δύναμι το σχοινί.
Μα, ενώ το τραβούσε, έσπασε το σχοινί, κι’ ο Χότζας έπεσε ανάσκελα στη γη, και την ίδια στιγμή είδε το φεγγάρι στον ουρανό.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΕΝΗ
Ένας Διοικητής περνούσε κάποτε από το χωριό του Νασρ-εν-Ντιν Χότζα, κ’ οι χωρικοί στείλανε αυτόνε για να του προσφωνήση και του προσφέρη τα σεβάσματά τους.
Ο Διοικητής βλέποντας τη μούρη του Νασρ-εν-Ντιν, και όλο του το παρουσιαστικό, τον επήρε για άνθρωπο βλάκα, και είπε περιπαιχτικά:
— Μωρέ, δε βρήκανε κανέναν άνθρωπο να μου στείλουνε, μόνε μου έστειλαν εσένα;
— Τους ανθρώπους, αφέντη μου, απάντησε αμέσως ο Χότζας, τους στέλνουνε στους ανθρώπους, κ’ εμένα μ’ έστειλαν σε σένα . . .
ΤΙ ΣΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΧΗΝΑ
Κάποιοι, μια μέρα, που κουβέντιαζαν με τον Νασρ-εν-Ντιν Χότζα, τούπαν:
— Μια χήνα περνούν:
— Τι με νοιάζει; είπε ο Χότζας.
Τούπαν πάλι:
— Στο σπίτι σου την πάνε!
— Τι σας νοιάζει; τους είπε.
ΔΑΝΕΙΟ ΚΑΙ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ
Κάποτε, ένας φίλος του Χότζα του ζήτησε δανεικά λίγα χρήματα με λίγη προθεσμία. Του απάντησε ο Χότζας.
— Χρήματα δεν μπορώ να σου δώσω, μα, επειδή είσαι φίλος μου, προθεσμία σου δίνω όση θέλεις.
Ο ΧΟΤΖΑΣ ΓΕΡΟΣ
Πέρασαν καιροί και ζαμάνια. Του Χρόνου το σκληρό φτερό επέρασε απάνω κι’ απ’ το Χότζα, όπως απάνω από κάθε τι που έζησε σε τούτον το κόσμο, και του άφησε τα μοιραία του σημάδια. Ο Χάρος, ο καταστροφέας των Τέρψεων, και των Συναναστροφών ο Διαλυτής, τούχε πάρη πολλούς από τους δικούς του, κι’ άλλους, τους είχε πετάξη μακρυά του των Περιστάσεων η Σβούρα.
Έτσι, μονάχος κ’ έρημος, καμπουριασμένος κι’ ασπρομάλλης, ογδοντάρης πια, καθόταν, μια μέρα, ο Χότζας στη πόρτα του γέρικου σπιτιού του, φέρνοντας στο νου του παληές δόξες όταν, ένας άλλος γέρος, παληός του φίλος, πέρασε απ’ έξω.
Γνωρίστηκαν, αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν κ’ ύστερα ο φίλος τούπε·
— Πόσο χρόνων είσαι τώρα, Χότζα;
— Δόξα τω Θεώ είμαι καλά στην υγεία! απάντησε ο Χότζας.
— Πώς είνε η κατάστασί σου; Καλά τα περνάς;
— Δόξα τω Θεώ, δε χρωστώ σε κανέναν!
— Έχεις καμμιά έγνοια να σου ταράζη το πνεύμα;
— Δόξα τω Θεώ, δεν έχω μικρά παιδιά!
— Έχεις εχθρούς;
— Δόξα τω Θεώ δεν έχω στενούς συγγενείς! είπε ο Χότζας.
Κι’ αυτά ήσαν τα τελευταία σοφά του λόγια.
Πληροφορίες από: βικιπαιδεία και http://www.hellenicaworld.com
