“Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας” του Τάσου Λειβαδίτη.

“Θα ῾θελα να φωνάξω τ᾿ όνομά σου, αγάπη, μ᾿ όλη μου την δύναμη.
Νὰ τ᾿ ακούσουν οι χτίστες απ᾿ τις σκαλωσιές καὶ να φιλιούνται με τον ήλιο
να τό μάθουν στα καράβια οι θερμαστὲς και ν᾿ ανασάνουν όλα τα τριαντάφυλλα
να τ᾿ ακούσει η άνοιξη και να ῾ρχεται πιο γρήγορα
να το μάθουν τα παιδιὰ για να μην φοβούνται το σκοτάδι,
να το λένε τα καλάμια στις ακροποταμιές, τα τρυγόνια πάνω στους φράχτες
να τ᾿ ακούσουν οι πρωτεύουσες του κόσμου και να το ξαναπούνε μ όλες τὶς καμπάνες τους
να το κουβεντιάζουνε τα βράδια οι πλύστρες χαϊδεύοντας τα πρησμένα χέρια τους.

Να το φωνάξω τόσο δυνατὰ
που να μην ξανακοιμηθει κανένα όνειρο στον κόσμο
καμιὰ ελπίδα πια να μην πεθάνει.

Να τ᾿ ακούσει ο χρόνος και να μην σ᾿ αγγίξει, αγάπη μου, ποτέ.”

Απόσπασμα από το “Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας” του Τάσου Λειβαδίτη (1952).

Απολάυστε το σε αφήγηση Σωκράτη Τζιβάνη και μουσική φυσικά, από Ευανθία Ρεμπούτσικα!