“Η αίσθηση της πτώσης είναι εξοντωτική”

Ανοίγω τα χέρια μου διάπλατα να αγκαλιάσω το σύμπαν

και γονατίζω 

Κραυγή απόγνωσης που αντιλαλεί και χάνεται στον χρόνο…

Δάκρυα που δε στεγνώνουν. 

Τα βήματα ήταν παγίδες 

Σαν αυτές που στα όνειρα σε ξυπνούν ιδρωμένο στον ύπνο σου,

κάνοντας να ανέβεις το σκαλοπάτι σε μια θεόρατη σκάλα και…

πέφτεις.

Το λοιπόν, μένω εδώ, ακίνητος, με τα χέρια διάπλατα ανοιχτά,

διστάζοντας πια να βηματίσω. 

Η αίσθηση της πτώσης είναι εξοντωτική.

Κραυγή που δεν ακούει κανείς…

Εικόνα εξωφύλλου: Natasha Villone Art