Μ’ένα καπέλο δανεικό.

Με δανεικό καπέλο, απ’τα μπορώ στα θέλω

και τα θέλω να φωνάζουν δε μπορώ.

Να σου χαμογελάσω, μήπως τα ξεγελάσω

και φύγουν μαγεμένα ταξίδι στο βυθό.

“Δρόμε μπροστά του άνοιξε! Μη φοβηθείς μαζί του!

Τα δύσβατα, τ’απέρατα, μυρίζουν την ορμή του.

Κάθε στροφή κι ανηφοριά θα γίνεται πυξίδα,

να δείχνει μέρος φωτεινό μετά την καταιγίδα”

Κοίτα μακριά πόση ομορφιά φωνάζει τις στιγμές σου

κι αν είμαι εγώ η ανηφοριά, περπάτα με κι αφέσου.

Πέτα ψηλά και γύρεψε όσα ο εαυτός αρνιέται

μ’ένα καπέλο δανεικό, ο φόβος ξεπερνιέται…

Μαρία Τ.