Ξέρω για δρόμους γυρισμού που τελειωμό δεν έχουν
Δρόμους απάτητους, θεριά για κείνους που αντέχουν.
Φέυγοντας σπόροι απλώνονται, γυρεύοντας το θέρος,
όσοι ριζώνουν καρτερούν καρπούς από άλλο μέρος.
Κι άμα θαρρείς πως η φυγή βοηθάει να ξεχάσεις,
οι σπόροι πάντα θα ναι κει στ' αλώνια που θα φτάσεις.
Τ' αλώνια είναι τα χρόνια σου, οι σπόροι το μυαλό σου,
θέρος θε να 'ναι οι πράξεις σου, καρποί ο εαυτός σου.
Οι δρόμοι αυτοί του γυρισμού δε κρύβουν παραμύθια
είναι ιστορίες μόνοι τους που δίνουν την αλήθεια.
Είναι άγγελοι του μέλλοντος, δαίμονες του παρόντος,
Φύλακες, δέσμιοι του νου, αέναου παρελθόντος.
Μαρία Τ.
