Πολυδούρη-Καρυωτάκης. Ένα ποίημα του ενός για τον άλλον..

Από τον δυνατό, αλλά τραγικό έρωτα δύο μεγάλων Ελλήνων ποιητών. 

Ο ένας για τον άλλον:

Μόνο γιατί μ` ἀγάπησες – Μαρία Πολυδούρη

Δέν τραγουδῶ, παρά γιατί μ` ἀγάπησες

στά περασμένα χρόνια.

Καί σέ ἥλιο, σέ καλοκαιριοῦ προμάντεμα

καί σέ βροχή, σέ χιόνια,

δέν τραγουδῶ παρά γιατί μ` ἀγάπησες.

Μόνο γιατί μέ κράτησες στά χέρια σου

μιά νύχτα καί μέ φίλησες στό στόμα,

μόνο γι` αὐτό εἶμαι ὡραία σάν κρίνο ὁλάνοιχτο

κι ἔχω ἕνα ρῖγος στήν ψυχή μου ἀκόμα,

μόνο γιατί μέ κράτησες στά χέρια σου.

Μόνο γιατί τά μάτια σου μέ κύτταξαν

μέ τήν ψυχή στό βλέμμα,

περήφανα στολίστηκα τό ὑπέρτατο

τῆς ὕπαρξής μου στέμμα,

μόνο γιατί τά μάτια σου μέ κύτταξαν.

Μόνο γιατί μ` ἀγάπησες γεννήθηκα

γι` αὐτό ἡ ζωή μου ἐδόθη

στήν ἄχαρη ζωή τήν ἀνεκπλήρωτη

μένα ἡ ζωή πληρώθη.

Μόνο γιατί μ` ἀγάπησες γεννήθηκα.

Μονάχα γιατί τόσο ὡραῖα μ` ἀγάπησες

ἔζησα, νά πληθαίνω

τά ὀνείρατά σου, ὡραῖε, πού βασίλεψες

κι ἔτσι γλυκά πεθαίνω

μονάχα γιατί τόσο ὡραῖα μ` ἀγάπησες.


Τα γράμματά σου – Κώστας Καρυωτάκης

Τὰ γράμματά σου τά ῾χω, Ἀγάπη πρώτη,

σὲ ἀτίμητο κουτί, μὲς στὴν καρδιά μου.

Τὰ γράμματά σου πνέουνε τὴ νιότη

κι ἀνθίζουνε τὴν ὄψιμη χαρά μου.

Τὰ γράμματά σου, πόσα μοῦ μιλοῦνε

μὲ τὶς στραβὲς γραμμὲς καὶ τὰ λαθάκια!

Τρέμουν, γελᾶνε, κλαῖνε, ἀνιστοροῦνε

παιχνίδισμα τὴ ζούλια καὶ τὴν κάκια…

Τὸ μύρο στοὺς φακέλους ποὺ εἶχες ραντίσει,

τοῦ Καιροῦ δὲν τὸ σβήσανε τὰ χνότα.

Παρόμοια ἂς ἦταν νὰ μὴν εἶχε σβήσει

ἡ ἀπονιά σου τὰ ὀνείρατα τὰ πρῶτα!

Τὰ γράμματά σου πᾶνε, Ἀγάπη μόνη,

βάρκες λευκές, τὴ σκέψη μου ἐκεῖ κάτου.

Τὰ γράμματά σου τάφοι· δὲν τελειώνει

ἀπάνω τους ἡ λέξη τοῦ Θανάτου.

 

 

Πηγές: www.klik.gr και users.uoa.gr