“Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ’ ακούς…” Ο. Ελύτης

“…Έτσι μιλώ για σένα και για μένα
Επειδή σ’αγαπώ και στην αγάπη ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος Από παντού…

Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά…
Που πια δεν έχω τίποτε άλλο…
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και ν’ αγριεύουν οι άνθρωποι…

Πουθενά δεν πάω, μ ακούς
Ή κανείς οι κι οι δύο μαζί, μ’ ακούς…

Για σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς

Με σοφές παραμάνες και μ΄αντάρτες απόμαχους…

Από τί να’ ναι που έχεις τη θλίψη του αγριμιού…

Έτσι σ΄ έχω κοιτάξει που μου αρκεί

Να’ χει ο χρόνος όλος αθωωθεί…

Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί

Πριν από την αγάπη και μαζί….

Μόνος, κι ας ειμ’ εγώ η πατρίδα που πενθεί…”

Οδυσσέας Ελύτης Απόσπασμα από το Μονόγραμμα,

Εκδόσεις Ίκαρος 2003.