“Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ’ ακούς…” Ο. Ελύτης
“…Έτσι μιλώ για σένα και για μένα
Επειδή σ’αγαπώ και στην αγάπη ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος Από παντού…
Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά…
Που πια δεν έχω τίποτε άλλο…
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και ν’ αγριεύουν οι άνθρωποι…
Πουθενά δεν πάω, μ ακούς
Ή κανείς οι κι οι δύο μαζί, μ’ ακούς…
Για σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
Με σοφές παραμάνες και μ΄αντάρτες απόμαχους…
Από τί να’ ναι που έχεις τη θλίψη του αγριμιού…
Έτσι σ΄ έχω κοιτάξει που μου αρκεί
Να’ χει ο χρόνος όλος αθωωθεί…
Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί
Πριν από την αγάπη και μαζί….
Μόνος, κι ας ειμ’ εγώ η πατρίδα που πενθεί…”
Οδυσσέας Ελύτης Απόσπασμα από το Μονόγραμμα,
Εκδόσεις Ίκαρος 2003.