Τί συνέβη εκείνον τον Δεκαπενταύγουστο (Μέρος 2)
Φτάνοντας στην καλύβα εκείνον τον Δεκαπενταύγουστο, είχε γείρει το μεσημέρι. Περασμένες έξι. Το κρασί δεν άφησε την κυρά Λίτσα να σταματήσει γρήγορα το τραγούδι. Η παρέα είχε κέφι και το φαγοπότι κράτησε πολύ.
-Έλα Δέσποινα, φτάνουμε!
-Ανυπομονώ να τη δω και φέτος! Πώς να είναι άραγε; Τί ιστορία κουβαλάει στην πλάτη της;
-Μη ρωτάς πολλά σε δύο λεπτά μπαίνουμε στην καλύβα.
Για να ανοίξει η ξύλινη πόρτα της καλύβας δε χρειαζόταν κλειδί. Είχε ένα κόλπο. Μια συγκεκριμένη κίνηση στο σκουριασμένο χερούλι, την οποία ήξερε ο παππούς και την είχε δείξει και στον Αντρέα. Κανένας άλλος δεν είχε καταφέρει να την ανοίξει ως τότε. Μόνο ο παππούς και ο Αντρέας. Έτσι και φέτος η Δέσποινα περίμενε εναγωνίως τον Αντρέα να ανοίξει την παλιά ξύλινη πόρτα. Δύο λεπτά του πήρε μόνο και η μαριονέτα καθόταν στην ξεφτισμένη καρέκλα στα αριστερά της πόρτας.
Η Δέσποινα καθώς την αντίκρισε, ένα ρίγος τη διαπέρασε κι ανατρίχιασε… Ένα συναίσθημα που δεν είχε ξανανιώσει τα προηγούμενα χρόνια. Αισθάνθηκε ότι η συγκεκριμένη μαριονέτα την κοιτούσε διαπεραστικά μέσα στα μάτια σα να διάβασε όλη της τη ζωή σε λιγότερο από ένα λεπτό…
-Δέσποινάκι! Βγαίνω λίγο να δώ αν οι μαργαρίτες στο πίσω μέρος του σπιτιού είναι θαρραλέες όπως και πέρυσι… Δέσποινα, σου μιλάω παιδάκι μου, τί έπαθες; Γιατί την κοιτάς έτσι; Δε σ’ αρέσει;
-Εεε, είμαι λίγο μπερδεμένη… Είπε η Δέσποινα χωρίς να ξεκολλήσει τα μάτια της από τη μαριονέτα.
-Καλά, αποφάσισε και όταν έρθω μου λες!
Ο Αντρέας άφησε τη Δέσποινα και κίνησε για το πίσω μέρος της καλύβας να τσεκάρει τις μαργαρίτες. Η ώρα είχε περάσει και κόντευε να σουρουπώσει. Ο Αντρέας ενθουσιασμένος ήθελε να ξαναμπεί γρήγορα στην καλύβα για να ενημερώσει τη Δέσποινα ότι τα λουλουδάκια τους ήταν και φέτος θαρραλέα..
Ανοίγοντας την πόρτα βλέπει την καρέκλα άδεια. Η μαριονέτα έλειπε. Θα την πήρε η Δέσποινα.. -Δέσποινα! Δέσποινα! Δέσποινα;
Η καρδιά του χτύπησε δυνατά. Η Δέσποινα δεν απάντησε και η μαριονέτα δεν καθόταν πια στην καρέκλα…
Η ιστορία μας συνεχίζεται…
Το δεύτερο μέρος έγραψε η Γεωργία Π.
Η Μαρία Τ. και η Γεωργία Π. γράφουν εναλλάξ και εξελίσσουν την ιστορία.
Διαβάστε τα υπόλοιπα μέρη της ιστορίας μας εδώ: Μέρος 1, Μέρος 3
