Ένας τυχερός άνθρωπος

Ταινία: Lykke-Per – (Α Fortunate Man, Ένας Τυχερός Άνθρωπος)

Σκηνοθέτης: Bille August

Προς τα τέλη του 19ου αιώνα στη Δανία, ο Peter Sidenius (Esben Smed), ένας νεαρός φοιτητής ταξιδεύει στην Κοπεγχάγη με σκοπό να σπουδάσει μηχανικός. Αφορισμένος από την σκιά του κληρικού χριστιανού πατέρα του, από την οποία απέδρασε βίαια, προσπαθεί να ορθοποδήσει μόνος του, χωρίς τη βοήθεια της οικογένειάς του.

Σε αυτή την περίοδο της ζωής του, ξεκινάει μια σειρά γεγονότων, που θα τον στιγματίσουν για τα υπόλοιπα χρόνια του. Έχοντας ένα πλάνο για την εκμετάλλευση των φυσικών πηγών ενέργειας καιρό στο μυαλό του, βάζει σε ολοένα και πιο ενδελεχές σχέδιο τις σκέψεις του, πάνω σ’αυτό το κομμάτι.

Έτσι, γνωρίζει τον Ivan Salomon (Benjamin Kitter), έναν επιφανή και προνομιούχο ‘κυνηγό ταλέντων’, του παρουσιάζει το όραμά του και εκείνος με τη σειρά του αναγνωρίζει το ταλέντο του, την οξυδέρκειά του, θαυμάζοντας παράλληλα την ικανότητά του να οραματίζεται, μετουσιώνοντας τα δεδομένα και τα στοιχειώδη σε κάτι πρωτοποριακό.

Και εδώ έρχεται και μπλέκεται το παρελθόν με το μέλλον, το όνειρο του πρωταγωνιστή με την πραγματικότητα του πατέρα και της οικογένειάς του. Η επιστήμη και η θρησκεία δίνουν έμμεσα πόλεμο, ανταγωνιζόμενες ιδέες, απόψεις, εμπειρίες με αποτέλεσμα το πείσμα του πρωταγωνιστή να φτάνει σε κορυφώσεις περηφάνιας και βεβαίως αυτοκαταστροφής.

Ακόμα και στην ταξική του ανέλιξη ο ήρωας της ιστορίας παραπατάει μεταξύ απόλυτης φτώχειας και εξαιρετικά μεγάλου πλούτου. Όλη αυτή η προσπάθεια εξισορρόπισης των νέων δεδομένων, δεν φαίνεται να τον δυσκολεύει ιδιαίτερα, καθώς ο ίδιος φαίνεται να κατέχει ένα ξεχωριστό ταλέντο ‘μαγεύοντας’ με τον δικό του τρόπο τα άτομα που επιθυμεί.

Έτσι βιώνει μεγάλους έρωτες, αποκτά πιστούς φίλους, μεγάλη δύναμη με τις πλάτες όσων έχουν ήδη εξουσία και πρόσβαση εκεί που πρέπει. Τι γίνεται όμως όταν αναγκαστικά η περηφάνια του πρέπει να υποχωρήσει σε μια πολύ συγκεκριμένη και

κρίσιμη στιγμη; Πως διαχειρίζεται το γεγονός ότι πλέον μπορεί να είναι ο κύριος του εαυτού του, έχοντας ό,τι ονειρεύτηκε;

Αλλά ακόμα και όταν όλα πάνε κατ’ευχή, υπάρχει κάτι που μπορεί να καταδικάσει. Άθελα σχεδόν, βρίσκεται κανείς έρμαιο των δικών του δαιμόνων, κρυμμένων πίσω από επιθετικές απόψεις, βγαλμένες μέσα από αυστηρά πρότυπα. Γι’αυτόν τον λόγο η συγχώρεση γίνεται αδύνατη και η κατανόηση παίρνει τη μορφή κρυφών λυγμών. Οι σχέσεις μετατρέπονται σε κάτι το αόριστο, αφού όσο πιο ζωτικές είναι, τόσο πιο εύκολα αποδρά κανείς από αυτές, σα να θέλει να ξεφύγει από κάτι που τον προσδιορίζει όπως και να έχει.

Το θέμα είναι πως ψάχνοντας εξολοκλήρου νέα ταυτότητα, εφόσον δεν έχεις εξερευνήσει την υπάρχουσα παλιά, παραμερίζεις ουσιώδη, θετικά στοιχεία τα οποία αποτελούν τον πυρήνα σου. Έτσι καταδικάζονται πρόσωπα, εμπειρίες που σε σημάδεψαν και εντέλει τείνει να σημαδεύεται ο ίδιος ο εαυτός.

Ξεκινάει έτσι ένας φαύλος κύκλος ακυρώσεων και συνεχόμενης φυγής. Όχι ότι πάντα είναι αρνητικό όλο αυτό. Αρκεί να είσαι έτοιμος να δεχτείς τις συνέπειες όσων επέλεξες. Είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα.

Βαθμολογία Artigo 7,5/10