Μην ανοίξεις τα μάτια σου!
Μία από τις πιο αναμενόμενες ταινίες της φετινής χρονιάς, το μετα-αποκαλυπτικό θρίλερ με πρωταγωνίστρια την Sandra Bullock, έκανε πρεμιέρα σήμερα 21/12/2018 στην πλατφόρμα του Netflix. Πρόκειται για μεταφορά βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Josh Malerman, με κάποιες μικρές διαφοροποιήσεις ώστε να είναι λίγο πιο “κινηματογραφικό“. Είμαι πολύ μεγάλος fan του είδους, αλλά όχι της Bullock (δέχομαι τις ντομάτες που θα μου πετάξετε), οπότε περίμενα με μεγάλο ενδιαφέρον το εγχείρημα της σκηνοθέτιδας Susanne Bier και του σεναριογράφου Eric Heisserer (Arrival παρακαλώ…).
Και πραγματικά μπορώ να πω πως a) Η Sandra Bullock ήταν πολύ καλή και b) Η ταινία μου άρεσε πολύ.
Σεναριακά η ταινία χωρίζεται σε δύο χρονικές περιοδούς. Η μία ακολουθεί την – ακόμα – έγκυο Malorie Shannon (Bullock), η οποία μετά από ένα υπερφυσικό συμβάν βρίσκεται παγιδευμένη σε ένα σπίτι με αγνώστους και προσπαθεί να επιβιώσει. Σχετικά γρήγορα γίνεται αντιληπτό πως όποιος κοιτάξει κάποιο από τα “πλάσματα” αυτοκτονεί με οποιονδήποτε τρόπο. Άρα η μόνη ελπίδα σωτηρίας είναι να έχουν δεμένα τα μάτια τους.
Από την άλλη πλευρά κάνουμε ένα χρονικό άλμα πέντε ετών, όπου η Malorie με δύο παιδάκια, τον Boy και την Girl, προσπαθεί να κατέβει ένα ποτάμι, με δεμένα μάτια, ώστε να βρουν ένα μόνιμο καταφύγιο.
Πρέπει να αναφέρω πως πρόκειται από τις πιο ακριβές παραγωγές του Netflix, οπότε να περιμένετε cast αστέρων, μεταξύ των οποίων είναι και οι John Malkovich, Trevante Rhodes, Sarah Paulson, Jacki Weaver και BD Wong μεταξύ άλλων. Ακόμα η σκηνοθεσία και η μουσική σε βάζουν απευθείας στο κλίμα. Ειδικά το αίσθημα της κλειστοφοβίας (αν και βρίσκεσαι σε ανοιχτούς χώρους) και του φόβου ότι κάτι καραδοκεί, είναι μόνιμα. Το μόνα δύο που θα ήθελα λίγο διαφορετικά είναι να υπάρχει λίγο μεγαλύτερη εμβάθυνση στους δευτερεύοντες χαρακτήρες και να είχαμε μία εικόνα του τι συνέβη στο κενό των πέντε ετών, μιας και δεν πιστεύω πως όλα κύλησαν μέλι-γάλα.
Έχω γράψει πολλές φορές πως κρίνω μία ταινία αν είναι καλή – πέραν βασικών κριτηρίων βέβαια – με το αν με κρατάει. Το Bird Box είναι 124′ και μπορώ να πω πως κοίταξα το ρολοί μου, όταν είχε περάσει ήδη μία ώρα ταινίας, είχε καταφέρει να με συνεπάρει στην αφήγησή της. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί οι οποίοι – καλώς – θα το συγκρίνουν με το A Quit Place, μιας και πρόκειται για ταίνιες με το ίδιο concept και ύφος δίηγησης. Πέραν αυτού όμως, και οι δύο ταίνιες αξίζουν το χρόνο σας. Το Bird Box με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο, σύμφωνα πάντα με τις απαιτήσεις μου. Σας την προτείνω ανεπιφύλακτα, είδικά τώρα που είναι γιορτές και θα έχετε λίγο περισσότερο χρόνο να “σπαταλήσετε” μπροστά στην οθόνη σας.
Βαθμολογία Artigo : 8/10
