Οι 5 καλύτερες ταινίες της Νικόλ Κίντμαν
Η περίοδος γύρω στο 2000 ήταν για τη Νικόλ μια έκρηξη ταινιών, που άφησαν το στίγμα τους.
Moulin Rouge (2000)
Μετά το “Μάτια ερμητικά κλειστά” το 1999, το σινεμά του 2000, καλωσόρισε την Κίντμαν με το εν λόγω μιούζικαλ, το οποίο απέσπασε Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας, και τέθηκε υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Α’ Γυναικείας Ερμηνείας. Μια ιστορία αγάπης, δεμένη με ευρεσιτεχνικές χορογραφίες, φαντασμαγορικά κοστούμια, εξαιρετική φωτογραφία και σκηνοθεσία! Θεωρώ τα περισσότερα μιούζικαλ ότι απευθύνονται σε περιορισμένη γκάμα κοινού. Το συγκεκριμένο όμως, έχει εξαιρετικές μουσικές διασκευές, όπως κι εξαιρετικές ερμηνείες, σαν αυτή του Γιούαν ΜακΓκρέγκορ. Η Κίντμαν είναι στα καλύτερά της. Εντυπωσιακή. Αν όχι μια πρωτότυπη υπόθεση, αλλά όλα τα άλλα είναι μια υπέροχη δουλειά που πρέπει να την απολαύσετε!
Οι άλλοι (2001)
Ένα ιδιαίτερο, ατμοσφαιρικό θρίλερ που κόβει την ανάσα. Πρωτότυπο για την εποχή του με ανατρεπτικό τέλος. Η Κίντμαν για άλλη μια φορά, εξαιρετική. Υποδύεται μια μάνα με τα δύο παιδιά της, που πάσχουν από φωτοευαισθησία και ζουν απομονωμένοι, λίγο μετά τον πόλεμο, σε ένα μεγάλο σπίτι με τους νέους τους υπηρέτες. Περίεργα πράγματα συμβαίνουν στο σπίτι και νομίζουμε ότι πρόκειται για άλλο ένα σενάριο με στοιχειωμένα σπίτια, αλλά, μήπως όχι; Ή μήπως ναι; Όπως και να’ χει, ένας φαν των θρίλερ δε νοείται να μην το έχει δει!
Το κορίτσι των γενεθλίων (2001)
Και μετά από αυτό το θρίλερ, η Κίντμαν καταπιάνεται με κάτι πιο ανάλαφρο, αλλά εξίσου ωραίο. Ένας άντρας που ζει μια συνηθισμένη ζωή χωρίς εντάσεις ή ερωτικές περιπέτειες, αποφασίζει να καλέσει δια μέσου του διαδικτύου μια γυναίκα για να ζήσει μαζί του. Βρίσκει τη Νάντια, μια Ρωσίδα που πληροί τα όσα ζητούσε. Μετά την άφιξή της όμως στο σπίτι του, τίποτα δεν ήταν αυτό που νόμιζε! Καλό κάστ με την Νικόλ ακόμα στα ύψη! Ευχάριστη ταινία, ιδανική για προβολή της με παρέα και απογευματινό καφέ το καλοκαιράκι στη βεράντα!
Οι Ώρες (2002)
Επόμενη ταινία σταθμός στην πορεία της Κίντμαν. Υποδύεται την συγγραφέα Βιρτζίνια Γουλφ, αλλαγμένη εμφανισιακά που δύσκολα καταλαβαίνει κανείς, ότι πρόκειται για αυτήν. Η Γουλφ, κατακλυσμένη από τη μελαγχολία της, γράφει. Στην ιστορία του βιβλίου της μπλέκονται περίτεχνα δύο ακόμα γυναίκες των οποίων παρακολουθούμε την δική τους ιστορία ζωής, τοποθετημένη σε διαφορετικές δεκαετίες. Μια λίγο βαρύτερη ταινία από τις προηγούμενες. Μια εξαιρετική δουλειά, όπου η Νικόλ Κίντμαν απέσπασε Όσκαρ Καλύτερης Α’ Γυναικείας Ερμηνείας, BAFTA Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας, Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας. Ένα κοινωνικό δράμα που μένει αξέχαστο σε όποιον το είδε.
Dogville (2003)
Λαρς Φον Τρίερ λοιπόν. Όχι πολλά λόγια για την ξεχωριστή δουλειά αυτού το σκηνοθέτη. Το Dogville είναι ο ύμνος σχετικά με τη διαφθορά που επιφέρει η εξουσία στον άνθρωπο. Η οποιαδήποτε μορφή εξουσίας. Από την πιο μικρή έως αυτή των ισχυρών. Από τις πιο διδακτικές ταινίες του κινηματογράφου για το πώς ο εξευτελισμός της ανθρωπιάς φαντάζει λίγο πιο εύκολο για τη μάζα, από την απλότητα της αγάπης και του φιλότιμου. Και για την αδυναμία μας να κρατήσουμε ψηλά την ανθρωπιά μας και να μην ξεπέφτουμε…
Όλες οι παραπάνω ταινίες προτείνονται ανεπιφύλακτα για να τις απολαύσετε έχοντας διαφορετική διάθεση για κάθε μια. Η χρυσή εποχή της Κίντμαν, μας χάρισε σπουδαία δημιουργήματα, τα οποία η ίδια υποστήριξε άψογα και στάθηκε στο ύψος των απαιτήσεων τους, παρά του ότι οι παραπάνω ταινίες είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους.
