Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς τον άλλο μες τα μάτια, γιατί καθρέφτης γίνεσαι κι όλοι σε σπαν’ κομμάτια.

Σαν σήμερα, το 1969, γεννήθηκε ο τραγουδοποιός και τραγουδιστής Αλκίνοος Ιωαννίδης στη Λευκωσία της Κύπρου. Αφού είχε πατέρα ζωγράφο και αδερφό ποιητή και η τέχνη ήταν οικεία γι’ αυτόν, σπούδασε κλασική κιθάρα στο Ευρωπαϊκό Ωδείο Κύπρου κι έπειτα βιολοντσέλο και βυζαντινή μουσική. Μετά τα είκοσί του χρόνια, ήρθε στην Ελλάδα με υποτροφία στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Εισήχθη επίσης, και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία όμως αργότερα εγκατέλειψε.

Το 1993 και το 1996 εμφανίστηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Έχει ασχοληθεί με τηλεόραση και κινηματογράφο. Το 1993 κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο, με τίτλο “Στην αγορά του κόσμου” σε στίχους και μουσική του Νίκου Ζούδιαρη και ενορχήστρωση του Τάκη Μπουρμά, στον οποίο συμμετέχει η Δήμητρα Γαλάνη. Ο δίσκος αυτός περιλαμβάνει την πρώτη του μεγάλη επιτυχία “Στην αγορά του Αλ Χαλίλι”. Μετά από αυτόν τον δίσκο, το έργο του είναι μακρύ και η απήχησή του στον κόσμο μεγάλη.

Μας έχει χαρίσει πολλά και όμορφα τραγούδια. Ποιος δεν έχει κάποια στιγμή στο ζωή του σιγοτραγουδήσει “Θα ‘μαι κοντά σου.. όταν με θες”… Τον έχουμε δει, τον έχουμε χειροκροτήσει, έχουμε συγκινηθεί με τα τραγούδια του και ελπίζουμε να συνεχίζει να μας τραγουδάει, να μοιραζόμαστε τους προβληματισμούς των καιρών και να μας κρατάει συντροφιά!

Παλαιότερα είχα διαβάσει έναν δικό του προβληματισμό:

Και οι στίχοι από ένα τραγούδι του Αλκίνοου, “ο καθρέφτης”, που συγκινεί τόσο το θέμα με το οποίο καταπιάνεται, όσο και με την υπέροχη μουσική του.

Μια μέρα ήρθε στο χωριό γυναίκα ταραντούλα
κι όλοι τρέξαν να τη δουν.
άλλος της πέταξε ψωμί
κι άλλοι της ρίξαν πέτρα
απ’ την ασχήμια να σωθούν.

Κι ένα παιδί της χάρισε ένα κόκκινο λουλούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί της ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί

Κι είπε ποτέ σου μην τους πεις
τι άσχημοι που μοιάζουν,
αυτοί που σε σιχαίνονται
μα στέκουν και κοιτάζουν.

Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλον μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν’ κομμάτια.

Μια μέρα ήρθε στο χωριό
άγγελος πληγωμένος.
Τον φέρανε σε ένα κλουβί
κι έκοβε εισιτήριο ο κόσμος αγριεμένος,
την ομορφιά του για να δει.

Κι ένα παιδί σαν δάκρυ ωραίο αγγελούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί του ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί

Κι είπε αν θέλεις να σωθείς
από την ομορφιά σου,
πάρε τσεκούρι και σπαθί
και κόψε τα φτερά σου.

Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλο μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν’ κομμάτια.