7 δίστιχα του Θανάση Παπακωνσταντίνου που απογειώνουν τη σύγχρονη ποίηση

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει..

Πολλές φορές προσπάθησα, μα αυτά τα γαμημένα,
αντί να βγούν στα χείλη μου σφηνώνουν στον αυχένα.

Bάστα το νου, βάστα το νου να μην γκρινιάξει του καιρού
πού ‘φτιαξε με τον πόνο κλίκα και τσιγκουνεύεται στη γλύκα.

Βαθιά πληγή, παλιά πληγή μονάκριβη δική μου
την ξεριζώνω απ’ την καρδιά, φυτρώνει στην αυλή μου.

Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά, κι έχει τον ήλιο τον αλάνη.

Αέρα να ‘σαι τιμωρός, να ‘σαι και παιχνιδιάρης
κι αν βαρεθεί η ψυχούλα μου, να ‘ρθεις να μου την πάρεις..

Αγία νοσταλγία φιλώ την εικόνα σου
δεν έχω απόψε πού να πάω δέξου με στο δώμα σου…

Δίστιχα από τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου.

Πηγή φωτογραφίας: polydrososparnassou.blogspot.com