Εδώ στη ρωγμή του χρόνου…πάντα γελαστοί!

Έχει συναυλία εκεί ψηλά απόψε… Η γειτονιά των αγγέλων θα σιγοτραγουδήσει τα τραγούδια της ψυχής μας, παρέα με τους δύο καλλιτέχνες που έφυγαν απο κοντα μας σαν σήμερα. Ο Νίκος Παπάζογλου και ο Δημήτρης Μητροπάνος, δύο μεγάλες φωνές, δύο ελεύθερες ψυχές, θα μας θυμίζουν πως ακόμα κι αν κρυβόμαστε, για να γλιτώσουμε απ’του Ηρώδη το μαχαίρι, θα είμαστε πάντα γελαστοί μα και γελασμένοι… στα τρελά μας όνειρα δοσμένοι!

” Εδώ, στη ρωγμή του χρόνου
κρύβομαι για να γλυτώσω
απ’ του Ηρώδη το μαχαίρι.
Μισολιωμένος στη Χιροσίμα σου
κάτι προγόνων ξίδι και χολή
σ’ αυτή την άδεια πόλη.
Εδώ, στη ρωγμή του χρόνου
θάβομαι για να μεστώσω
μεσ’ του Διογένη το πυθάρι.
Στον όγδοο μήνα της
είναι η ελπίδα μου
σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά
καθώς εσύ κουρνιάζεις.
Εδώ, στη γιορτή του πόνου
ντύνομαι, να μην κρυώνω
του Ουλιάνωφ το μειδίαμα.
Σανδάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου.
Πραίτωρες βράχοι πάνω μου σωρό
μα εγώ θ’ αναστηθώ.”

Νίκος Παπάζογλου (20 Μαρτίου 1948 – 17 Απριλίου 2011)

” Της νύχτας οι αμαρτωλοί και της αυγής οι μόνοι
θέλουν βαρύ ζεϊμπέκικο και νευρικό τιμόνι
σε τόπους τριγυρίζουνε σβησμένους απ’ το χάρτη
για μια σταγόνα ουρανό για μιαν αγάπη σκάρτη

Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι

Τα νιάτα μας διαδρομή Αθήνα Σαλονίκη
μια πόλη χτίσαμε μαζί κι ακόμα ζω στο νοίκι
έπεσα να σ’ ονειρευτώ σε ψάθα από φιλύρα
κι είδα πως βγάζει η νύχτα φως και τ’ όστρακο πορφύρα …”

Δημήτρης Μητροπάνος ( 2 Απριλίου 1948 – 17 Απριλίου 2012)

Στον όγδοο μήνα της
είναι η ελπίδα μου…
μια πόλη χτίσαμε μαζί κι ακόμα ζω στο νοίκι …