Λίγο από τον τότε και λίγο από τον τώρα Σωκράτη Μάλαμα

Λίγο από τον τότε και λίγο από τον τώρα Μάλαμα και στο ενδιάμεσο μια πορεία που όλοι αγαπάμε.

Αξίζει να θυμηθούμε τον Σωκράτη σε τραγούδι του πρώτου δίσκου (Ασπρόμαυρες Ιστορίες) και να τον απολαύσουμε και στον πιο πρόσφατο δίσκο με τον αγαπημένο Θανάση Παπακωνσταντίνου (Με Στόμα που Γελά)

Και να υπενθυμίσουμε ότι το φετινό χειμώνα, θα τον απολαμβάνουμε τις Δευτέρες στον Σταυρό του Νότου με πρεμιέρα τη Δευτέρα 19 Νοεμβρίου για το «Ρε Σωκράτη, τι λες τώρα;»

 

“Καληνύχτα” 1989

Eίν’ ακριβός ο αέρας που φτύνεις, 
ακριβό το ποτό και το πίνεις.
Tρύπιες τσέπες και μακό φανελάκι, 
είν’ ο κόσμος μπουκιά και φαρμάκι, 
είν’ ο κόσμος δροσιά κι αεράκι.

Λύσσα ο έρωτας, χάδι ο έρωτας, 
κόκκινα μάτια μου μή με ρωτάς.
Στα 17 σου πηδάς το καλάμι, 
στα 19 σου κανείς δε σε πιάνει.
Tρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο· 
σε λίγα χρονάκια δεν ξέρεις πού πας.

Eνήλικο μούτρο ανοίγεις γραφείο. 
Tα πεντοχίλιαρα μυρίζουν αιδοίο.
Γλυκά νανουρίζεις το ρήγμα π’ ανοίγει, 
το ξέρεις καλά η ζωή σου έχει φύγει·
συμβόλαιο στο πάθος που λήγει.

Θηλιά ο έρωτας, ανάγκη ο έρωτας, 
καμμένα μάτια μου μη με ρωτάς.
Tρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο· 
φοβάσαι και ξέρεις πού πας.

Όλοι οι καριόληδες μια εταιρία. 
Σάπια ηλικία και αδυναμία.
Γελάει ο χρόνος και λάμπει ανθισμένος
στο δρόμο σκοτώνει κι είναι κερδισμένος.
Σπάει το νήμα κι αναρωτιέσαι: 
τόσα χρονάκια γιατί να τραβιέσαι;

Στάχτη ο έρωτας, μνήμη ο έρωτας, 
γέρικα μάτια μου μη με κοιτάς.
Tρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο· 
σε λίγα χρονάκια το ξέρεις γερνάς.

Kαληνύχτα μαλάκα η ζωή έχει πλάκα, 
έχει γούστο και φλόγα 
είναι κάτι σαν ρόδα:
σε πατάει και σε παίρνει, 
μόνο ίχνη σου σέρνει.

 

“Τρυφερή Σκιά” 2018

Αναστενάζεις και τότε ανοίγουν

οι πόρτες μόνες τους σ’ όλη την πόλη.

Κοιτάζεις μέσα˙ χλωμά ζευγάρια, μες στο ψυχόδραμα και στη φορμόλη.

Πολλοί κοιμούνται και τα σεντόνια είναι παγόβουνα πάνω στις πλάτες.

Ο γδάρτης ύπνος θα τους πουλήσει

για φραγκοδίφραγκα στους εφιάλτες.

Θέλεις να τρέξεις σε κάθε σπίτι και,

μ’ ένα άγγιγμα, να συνεφέρεις

τους τρομαγμένους που κυνηγάει

σε κάθε βήμα τους ο Ιαβέρης.

Δε θα σε δούνε. Κ

ανείς δε βλέπει μια τρυφερή σκιά που,

εδώ και χρόνια,

έχει ξεχάσει να συμπονέσει ένα αντίστοιχο,δικό της σώμα.