Εντγκάρ Ντεγκά. Η κίνηση στον καμβά!

Ο Εντγκάρ Ντεγκά (Edgar Germain Hilaire Degas), γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου του 1834 και απεβίωσε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1917 στη γενέτειρα του, το Παρίσι. Εμπνευσμένος ζωγράφος και γλύπτης του 19ου και 20ου αιώνα, θεωρείται εκφραστής του ιμπρεσιονισμού, αν και ο ίδιος το αρνήθηκε, καθώς προτιμούσε το ρεαλισμό. Η ιδιαίτερη αγάπη του για το χορό και την κίνηση φαίνεται μέσα από το έργο του και ξεκάθαρο επίτευγμά του, είναι η απόδοση της κίνησης πάνω στον καμβά του. Η ζωντάνια στους πίνακες του και η περίτεχνη, αέρινη αύρα των κοριτσιών που απεικονίζει, είναι στοιχεία που καθορίζουν τις ζωγραφικές τάσεις του Ντεγκάρ. Παρακολουθούσε χορούς και πρόβες μπαλέτου με εμφανή την προτίμηση του στις γυναίκες χαλαρών ηθών για την εποχή, χωρίς όμως να έχει ο ιδιος ερωτικές προθέσεις , παρά μόνο να βρίσκεται κοντά για να αποτυπώνει στα έργα του, τις δραστηριότητες και τις κινήσεις τους.

Γεννήθηκε στο Παρίσι, γιος του τραπεζίτη Ογκίστ και της Σελεστίν. Στα 21 του, μετά από ολιγόχρονες σπουδές νομικής, μπαίνει στη Σχολή Καλών Τεχνών και παίρνει τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Λουί Λαμότ, παλαιό μαθητή του Ενγκρ. Ένα χρόνο μετά γνωρίζει τον ίδιο τον Ενγκρ και την επόμενη χρονιά, πηγαίνει στην Ιταλία να μελετήσει ζωγράφους της Αναγέννησης. Επισκέπτεται τη Φλωρεντία, την Ασσίζη, τη Νάπολη και τη Ρώμη. Το 1859 επιστρέφει στο Παρίσι κι ανοίγει ατελιέ. Τρία χρόνια μετά γνωρίζει τον Εντουάρ Μανέ, κι επηρεασμένος εντάσσεται στον Ιμπρεσσιονισμό. Το 1870 ξεσπά ο Γαλλοπρωσικός Πόλεμος και επιστρατεύεται για να υπηρετήσει στο πυροβολικό, όπου άρχισε να εμφανίζει πρόβλημα όρασης. Δύο χρόνια μετά ταξιδεύει στη Νέα Ορλεάνη για να επισκεφθεί συγγενείς και επιστρέφει μετά από ένα χρόνο. Το 1874 πεθαίνει ο πατέρας του, κληρονομώντας του πολλά χρέη, κι έτσι αναγκάζεται να πωλήσει μεγάλο μέρος απ’ τη συλλογή του. Το 1880 κερδίζει τον σεβασμό και την καταξίωση όλου του παριζιάνικου καλλιτεχνικού κόσμου.

This slideshow requires JavaScript.

Καθώς η όρασή του χειροτέρευε, ο Ντεγκά στράφηκε προς τη γλυπτική και τα παστέλ, που δεν απαιτούσαν οξεία όραση. Το 1908 η όρασή του χειροτερεύει και σταματά οριστικά να ασχολείται με την τέχνη. Του κάνουν έξωση από το σπίτι του, και παρά το γεγονός ότι βρέθηκε καινούργιο στούντιο, αυτός συνέχισε να τριγυρνά στους δρόμους του Παρισιού. Τέσσερα χρόνια μετά, το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης (Νέα Υόρκη) αγοράζει το έργο του «Μπαλαρίνες» ξοδεύοντας ποσό αστρονομικό για την εποχή, και μάλιστα για ιμπρεσιονιστικό πίνακα.