“Το να βάζουμε ετικέτες στους ανθρώπους τους κάνουμε κακό”. Irvin D. Yalom
Τρία μικρά αποσπάσματα από τρία σημαντικά βιβλία του Irvin D. Yalom, του Αμερικανού συγγραφέα και ψυχοθεραπευτή, που γεννήθηκε το 1931 στην Ουάσιγκτον και σήμερα είναι ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της υπαρξιακής σχολής ψυχοθεραπείας καθώς και ομότιμος καθηγητής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.
Ο Δήμιος του Έρωτα κι άλλες Ιστορίες Ψυχοθεραπείας.
“Μια μέρα, σύντομα, ίσως σε σαράντα χρόνια, δεν θα ζει κανείς από αυτούς που με έχουν γνωρίσει. Τότε θα είμαι πράγματι νεκρός – όταν δηλαδή δεν θα υπάρχω πια στη μνήμη κανενός. Σκέφτηκα ότι κάποιος, που είναι πολύ ηλικιωμένος είναι το τελευταίο ζωντανό πλάσμα πάνω στη γη που έχει γνωρίσει κάποιο άλλο άτομο ή κάποιo πλήθος ατόμων προσωπικά και που τώρα έχουν φύγει από ζωή. Όταν το άτομο αυτό πεθάνει, πεθαίνει μαζί του και το πλήθος αυτών, εξαφανίζεται από τη ζωντανή μνήμη. Αναρωτιέμαι, για μένα ποιος θα είναι αυτός ο άνθρωπος, τίνος ο θάνατος θα με κάνει να πεθάνω πραγματικά;”
Όταν έκλαψε ο Νίτσε
“Είναι λάθος να κάνεις παιδιά από ανάγκη, λάθος να χρησιμοποιείς το παιδί σου για να ανακουφίσεις τη μοναξιά σου, λάθος να δίνεις σκοπό στη ζωή σου με την αναπαραγωγή ενός αντιγράφου του εαυτού σου. Είναι λάθος επίσης να αναζητάς την αθανασία με το να σπέρνεις τον σπόρο σου στο μέλλον, νομίζοντας ότι περιέχει τη συνείδησή σου!”
Στο Ντιβάνι
“Ορίστε; «Οι οριακοί ασθενείς παίζουν παιχνίδια»; Αυτό είπες; Ernest, ποτέ δεν θα γίνεις πραγματικός θεραπευτής αν σκέφτεσαι έτσι. Αυτό ακριβώς εννοούσα νωρίτερα όταν μίλησα για τους κινδύνους της διάγνωσης. Δεν προσεγγίζουμε κάθε περίπτωση οριακού με τον ίδιο τρόπο. Το να βάζουμε ετικέτες στους ανθρώπους τους κάνουμε κακό. Δεν μπορείς να θεραπεύσεις την ετικέτα. Πρέπει να αντιμετωπίσεις το άτομο που βρίσκεται πίσω από την ετικέτα”.
