Το ποίημα του Λόρδου Βύρωνα για τον ανεκπλήρωτο έρωτα του στην Αθήνα.

Κόρη των Αθηνών , πριν χωριστούμε

Ι.

Κόρη των Αθηνών, πριν χωριστούμε
Δώστε, ω δώστε πίσω την καρδιά μου!
Αλλιώς, μια και το στήθος μου έχει αφήσει,
Κρατήστε την, και πάρτε κι όλα τ’ άλλα!
Τον όρκο μου ακούστε πριν χαθώ,
Ζωή μου, σας αγαπώ.

ΙΙ.

Ομνύω στις πλεξίδες τις λυμένες,
Που του Αιγαίου οι αύρες τις χαϊδεύουν·
Σ’ αυτά τα βλέφαρα που κρόσσια μαύρα
Πρωτανθισμένα μάγουλα φιλούνε·
Στο βλέμμα, σαν δορκάδας αγριωπό,
Ζωή μου, σας αγαπώ.

ΙΙΙ.

Στα χείλη τούτα που λαχτάρησα να νιώσω·
Σε τούτη τη δαχτυλιδένια μέση·
Στα άνθη που φυλάς και μαρτυρούνε
Όσα οι λέξεις μου να πουν δεν στέργουν·
Στον έρωτα τη χαρά τον καημό,
Ζωή μου, σας αγαπώ.

IV.

Κόρη των Αθηνών! Έχω πια φύγει:
Γλυκιά μου, να με σκέφτεστε, όταν μόνη
Κι αν έχω πια σαλπάρει για την Πόλη,
Καρδιά μα και ψυχή κρατά η Αθήνα:
Πώς θα μπορούσα να μη σας ποθώ;
Ζωή μου, σας αγαπώ.

[Αθήνα, 1810]

Λόρδος Βύρων (22 Ιανουαρίου 1788 – 19 Απριλίου 1824)

Σημείωση από το βιβλίο: Το μότο και ο τελευταίος στίχος κάθε στροφής είναι στα ελληνικά στο πρωτότυπο, με τις δύο πρώτες λέξεις παρατονισμένες: Ζωή μού, σας αγαπώ. Από το βιβλίο «ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ – κρατώ την καρδιά σου (την κρατώ μες στην καρδιά σου)» [Εισαγωγή – Μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός]. Εκδ. Πατάκη, γ΄ έκδοση, Μάρτιος 2015.

Ο Λόρδος Βύρωνας ήταν Άγγλος αριστοκράτης, ποιητής, πολιτικός, Φιλέλληνας και μια από τις σημαντικότερες μορφές του ρομαντισμού. Θεωρείται ένα από τους μεγαλύτερους Βρετανούς ποιητές και παραμένει ακόμα και σήμερα δημοφιλής.
Θεωρείται από τους πλέον σημαντικούς Άγγλους λογοτέχνες του 19ου αιώνα, ενώ στην Ελλάδα είναι μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές της επανάστασης του 1821 και εθνικός ευεργέτης. Τα Χριστούγεννα του 1809, κατά τη διάρκεια της τρίμηνης παραμονής του στην Αθήνα, ο Βύρων επισκέφθηκε τις πιο ιστορικές τοποθεσίες της Αττικής, ενώ παράλληλα ερωτεύτηκε σχεδόν παράφορα την Τερέζα Μακρή, την μόλις 12χρονη κόρη του Άγγλου προξένου Προκόπιου Μακρή που τον φιλοξένησε, στην οποία αφιέρωσε και το ποίημά του «Κόρη των Αθηνών» (Maid of Athens, Ere We Part).

Έφυγε από τη ζωή στις 19 Απριλίου του 1824 στο Μεσολόγγι, ύστερα από πυρετό. Το πένθος για τον θάνατό του ήταν γενικό καθώς ο Διονύσιος Σολωμός συνέθεσε μακρά ωδή στη μνήμη του (“Ωδή εις τον θάνατο του Λόρδου Μπάιρον”). Προς εκδήλωση του πένθους στο Μεσολόγγι ρίχτηκαν 37 κανονιοβολισμοί από την ανατολή του ηλίου, μία κάθε λεπτό, καθώς ήταν τότε μόνο 37 ετών.