Νίκος Καββαδίας. Ποιος είναι ο σπουδαίος Έλληνας ποιητής που τον πίκρανε και πώς…

1954. Στα ταξίδια του Καββαδία που εργαζόταν σε “ποστάλι”, επιβατηγό καράβι μικρών αποστάσεων:

Ο Γιωργος Σεφέρης ταξίδεψε με αυτό. Τόσο κατά την τυπική υποδοχή των ταξιδιωτών, όσο και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο Σεφέρης δεν μπήκε καν στη διαδικασία να χαιρετίσει τον Καββαδία. Το γεγονός πίκρανε ιδιαίτερα τον Καββαδία, που θεωρούσε ότι η λογοτεχνική γενιά του ’30, στην οποία ανήκε και ο ίδιος, τον υποτιμούσε”.

1951-1956. Στις “Μέρες ΣΤ'” του Γιώργου Σεφέρη.

“Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 1956. Απόγεμα ο Μαραμπού ξαφνικά. Έπιασε εδώ το καράβι του. Έρχεται από την Αυστραλία. Φοράει μια μαβιά φανέλα ως τον λαιμό. Δεν έχει ρούχα, παρά τα καλοκαιρινά του, λέει. Αυτός είναι ταξιδιώτης στ’ αλήθεια. Μιλάει για τα νησιά Κόκο, κάτοικοι λιγότερο από 100, όπου άραξαν για να νοσηλέψουν ένα θερμαστή που τον χτύπησε στο χέρι μια σταγόνα μαζούτ (μια μικρή σταγόνα, λέει, τινάζεται με τόση πίεση που μπορεί να σου κόψουν το χέρι). Είναι ένα αξεδιάλυτο μείγμα μύθου και αλήθειας αυτός ο άνθρωπος, καθώς μιλά ψευδίζοντας ή μ’ εκείνο το συρτό τόνο απαγγελίας”.

Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε σαν σήμερα 11 Ιανουαρίου 1910 στο στο Νίκολσκ Ουσουρίσκι μια επαρχιακή πόλη της περιοχής του Βλαδιβοστόκ στη Ρωσία, από γονείς Κεφαλλονίτες, το Χαρίλαο Καββαδία και τη Δωροθέα Αγγελάτου της γνωστής οικογένειας εφοπλιστών της Κεφαλλονιάς. Αφού επέστεψε η οικογένειά του στην Κεφαλλονιά, ο ποιητής το 1928 μπάρκαρε ως “ναυτόπαις”. Από εκεί και πέρα η φαντασία του ποιητή απελευθερώθηκε και μας χάρισε ένα πλούσιο, ξεχωριστό και ιδιαίτερο ποιητικό έργο, του οποίου η μεγάλη αναγνώριση ήρθε μετά θάνατον. Έφυγε από τη ζωή το 1975 από εγκεφαλικό.

Η αγάπη του για τη θάλασσα, το απόλυτα βιωματικό του ύφος στην ποίηση του και η γλώσσα των καραβιών την οποία χρησιμοποιούσε στα ποιήματα του, τον κάνουν έναν μοναδικό ποιητή.

Παραλληλισμοί (Μαραμπού 1933)

Τρία πράματα στὸν κόσμο αὐτό, πολὺ νὰ μοιάζουν εἶδα.
Τὰ ὁλόλευκα μὰ πένθιμα σχολεῖα τῶν Δυτικῶν,
τῶν φορτηγῶν οἱ βρώμικες σκοτεινιασμένες πλῶρες
καὶ οἱ κατοικίες τῶν κοινῶν, χαμένων γυναικών.

Ἔχουνε μία παράξενη συγγένεια καὶ τὰ τρία
παρ᾿ ὅλη τὴ μεγάλη τους στὸ βάθος διαφορά,
μὰ μεταξύ τους μοιάζουνε πολύ, γιατὶ τοὺς λείπει
ἡ κίνηση, ἡ ἄνεση τοῦ χώρου καὶ ἡ χαρά.

Τη συλλογή Μαραμπού μπορείτε να την προμηθευτείτε εδω

Πληροφορίες από: www.sansimera.gr / http://users.uoa.gr / el.wikipedia.org