“Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύση…” Κ. Καρυωτάκης

“Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες. Ο άνεμος, όταν περνάει, στίχους, ήχους παράφωνους ξυπνάει στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.

Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες. Υψώνονται σα δάχτυλα στα χάη, στην κορυφή τους τ’ άπειρο αντηχάει, μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.

Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις, χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε. Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.

Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε. Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις είναι το καταφύγιο που φθονούμε.”

Θα μπορούσα να αναλύσω κάθε στροφή του ποιήματος σύμφωνα με τα τετριμμένα.. Αλλά η μοναδικότητα της τέχνης είναι η φαντασία του καθένα μας ξεχωριστά. Η δική σου καρδιακή αντίληψη, που δε μοιάζει με τη δική μου θα το θαυμάσει ή θα το αποδοκιμάσει. Θα ταυτιστεί ή θα εναντιωθεί. Δείτε το από τη δική σας σκοπιά λοιπόν…