Ποιος σπουδαίος συγγραφέας έχει ταφεί ανώνυμα, με μόνη επιγραφή τη λέξη: Γαλήνη

“Ένα σούσουρο έγινε τότε ανάμεσα στους πρόσφυγες. Η φωνή του τόπου, που μιλούσε μέσο του γέροντα, τα δεινά και το όραμα του θανάτου, φοβερού και βέβαιου, που έσυρε πάνω απ’ τα κεφάλια τους, τους είχε μουδιάσει, σκόρπισε μέσα τους το φόβο, πυκνό σύννεφο σε γυμνό ουρανό. Στέκαν βουβοί, γυμνά δέντρα, γυμνές ρίζες που σαλεύουν στα τυφλά, μπλέκουν μες στον αγέρα τα πλοκάμια τους, τυραννισμένα και βίαια, γυρεύοντας, με το ένστιχτο των πραγμάτων, χώμα.”

Ο Ηλίας Βενέζης (1904-1973) και η “Γαλήνη” του, που εκδόθηκε το 1937 και μέσα σε αυτήν μας μιλά για τους Μικρασιάτες πρόσφυγες του 1922. Οι προσπάθειες να ενταχθούν στη νέα τους Γη και οι περιπέτειες της ζωής τους μέσα από το ταλέντο του Βενέζη. Παρακολουθούμε μια ιστορία που μας αγγίζει σε ότι σημαίνει η λέξη προσφυγιά. Γεννημένος και ο ίδιος στο Αϊβαλί, εγκαταστάθηκε μετά το 1922 με την οικογένειά του στην Ελλάδα, βγάζει στο χαρτί με την πένα του συμβολισμούς μέσω των ηρώων του για τους πρόσφυγες και τις νέες πατρίδες.

Ακριβώς η λέξη Γαλήνη τον συντροφεύει, κατόπιν δικής του επιθυμίας, στον τάφο του στη Μήθυμνα της Λέσβου, απέναντι από τη μικρασιατική του πατρίδα. Χωρίς όνομα. Χωρίς ταυτότητα. Μόνο μια γαλήνη, που όλοι λαχταράμε…

Τη Γαλήνη μπορείτε να την παρακολουθήσετε στο YouTube γυρισμένη το 1976 για την ΕΡΤ και είναι μια αξιόλογη δουλειά. Το βιβλίο μπορείτε να το προμηθευτείτε εδώ.