Συνεργατική συγγραφή

Η Μαρία Τζανοπούλου και η Γεωργία Παρασκευά έγραψαν εναλλάξ την ιστορία, η οποία εξ αρχής εξελίχθηκε χωρίς οι σκέψεις των

“Ο χρόνος που περνάει είναι ένα βασανιστήριο. Δεν είμαι απόλυτα σίγουρη τί μέρα και τί ώρα είναι τώρα που γράφω

Ο καφές στη κίτρινη κούπα πάνω στο ακατάστατο τραπέζι του γραφείου είχε παγώσει, παρέα με τα αποτσίγαρα στο τασάκι ξεχασμένα

Φτάνοντας στην καλύβα εκείνον τον Δεκαπενταύγουστο, είχε γείρει το μεσημέρι. Περασμένες έξι. Το κρασί δεν άφησε την κυρά Λίτσα να

Ξημέρωνε Δεκαπενταύγουστος. Μέρα γιορτής, καλοκαιριάτικης ανεμελιάς και πλήθος όμορφων στιγμών, γεμάτες χρώματα και μυρωδιές. Η βουτιά στα καταγάλανα νερα του