Η “Ασκητική” του Νίκου Καζαντζάκη στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν.
” …Ο νους βολεύεται, έχει υπομονή, του αρέσει να παίζει. Μα η καρδιά αγριεύει, δεν καταδέχεται αυτή να παίξει, πλαντάει και χιμάει να ξεσκίσει το δίχτυ της ανάγκης.
Να υποτάξω τη γης, το νερό, τον αγέρα, να νικήσω τον τόπο και τον καιρό, να νιώσω με ποιους νόμους αρμολογούνται κι έρχουτνται και ξανάρχουνται οι αντικαθρεφτισμοί που ανεβάινουν από την πυρωμένην έρημο του νου, τί αξίαν έχει;
Ένα μονάχα λαχταρίζω: Να συλλάβω τί κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα, τί είναι το μυστήριο που με γεννάει και με σκοτώνει, κι αν πίσω από την ορατή ακατάπαυστη ροή του κόσμου κρύβεται μια αόρατη ασάλευτη παρουσία.
Αν ο νους δεν μπορεί, δεν είναι έργο του να επιχειρήσει πέρα από τα σύνορα την ηρωικήν απελπισμένην έξοδο, να’ταν να μπορούσε η καρδιά μου!”
Λίγο από το σπουδαίο έργο του Νίκου Καζαντζάκη, την Ασκητική. Ένα φιλοσοφικό κυνήγι της “ζωής”, ένα ουρλιαχτό προσδιορισμού του εαυτού. Ένας αγώνας, ένας αγωνιστής. Ένα έργο που έχει αναστατώσει, έχει προβληματίσει και έχει διχάσει.
Αυτό το έργο θα μας αποδώσει επί σκηνής το Θέατρο Βορείου Ελλάδος στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν στην Πλάκα, σε σκηνοθεσία του Aνδρέα Κουτσουρέλη, για τρεις παραστάσεις, από σήμερα μέχρι και το Σάββατο 15/9. Εμείς θα είμαστε εκεί για να δούμε την ριψοκίνδυνη προσπάθεια μεταφοράς της Ασκητικής στη σκηνή. Θα πάμε και θα σας ενημερώσουμε για την εμπειρία μας.
Το παρακάτω είναι το σημείωμα του σκηνοθέτη, όπως το διαβάσαμε στην επίσημη σελίδα του Θεάτρου Βορείου Ελλάδος:
“Διαβάζοντας την Ασκητική του Ν. Καζαντζάκη, βυθίζεσαι σε ένα φιλοσοφικό κείμενο που σε οδηγεί αναπόφευκτα στην αναζήτηση της ύπαρξής σου και στον τρόπο που καλείσαι, από τον ίδιο τον συγγραφέα, να αντιμετωπίσεις και να δεις, με τα δικά του μάτια, την πορεία σου στη ζωή. Και αυτό είναι ένα ζήτημα που αφορά τον καθένα μας σε προσωπικό επίπεδο, αλλά ταυτόχρονα και ολόκληρο το σύμπαν.Βασικός στόχος μας είναι να μεταφέρουμε την αγωνία αυτή, μέσω της θεατρικής πράξης, δημιουργώντας έναν “διάλογο” με τον ίδιο μας τον εαυτό.Έξι (6) πρόσωπα (ηθοποιοί) έρχονται στη σκηνή για να καταθέσουν τις σκέψεις και τον εσωτερικό κόσμο του “Ενός”. Και οι έξι ανήκουν σε ένα σώμα. Στη φωνή μέσα μας.Έτσι λοιπόν, μέσω αυτού του “διαλόγου” που αναπτύσσεται μεταξύ τους, αλλά και της λιτής θεατρικής μορφής –αφαιρετικό σκηνικό, μουσικοί ήχοι που υπογραμμίζουν και εκτελούνται από τους ίδιους του ηθοποιούς επί σκηνής– δημιουργήσαμε ένα “τελετουργικό δρώμενο” έχοντας σε προτεραιότητα την προβολή του κειμένου και όχι της εικόνας.
Στο χρονικό διάστημα αυτής της θεατρικής πράξης (1 ώρα), χρέος μας ήταν και είναι, να μην χαθεί τίποτα από τη σκέψη-αγωνία του Καζαντζάκη, έτσι ώστε απευθυνόμενοι στους θεατές να τους προτρέψουμε σε μία βαθύτερη αναζήτηση του κόσμου μέσα μας, της ψυχής, αλλά και της ζωής μας, στη “λιγόστιγμη” πορεία μας.”
