Άραγε μας επηρεάζει το προφίλ ενός συγγραφέα κατά την ανάγνωση των έργων του;

Διαβάζοντας ένα βιβλίο, είμαστε απόλυτα αντικειμενικοί; Έχετε αναλογιστεί ποτέ διαβάζοντας, τι είδους άνθρωπος να είναι ο συγγραφέας ή πως άραγε να ζει; Το αν μας άρεσε ένα βιβλίο ή όχι έχει να κάνει με τη ζωή του συγγραφέα; Ή ακόμα, έχει σημασία αν μάθουμε για τη ζωή του, πριν διαβάσουμε ένα έργο του ή μετά;

Για να σας είμαι ειλικρινής, εμένα μου έχουν συμβεί όλα τα παραπάνω. Με χαρά όμως θα σας πω ότι προσπαθώ να μη με δένει αυτή η αλυσίδα αγκαζέ με τον καλλιτέχνη. Και στην πραγματικότητα αυτό αφορά σε όλες τις μορφές της τέχνης. Είτε πρόκειται για μια παράσταση μπαλέτου, είτε για έναν πίνακα, είτε για ένα βιβλίο, για μια ταινία κοκ. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Βλέπουμε δύο πίνακες ζωγραφικής αγνώστου καλλιτέχνη κι ενθουσιαζόμαστε με τον έναν από τους δύο. Δε θα πέσουμε από τα σύννεφα, όταν μας αποκαλυφθεί ότι αυτός που απορρίψαμε είναι ενός πασίγνωστου ζωγράφου; Θα είχαμε την ίδια άποψη αν εξ αρχής γνωρίζαμε την αλήθεια;

Θα τολμήσω να στηρίξω το επιχείρημα: Αφήνω την προκατάληψη να φύγει μακριά μου. Διαβάζω και παρατηρώ με την καρδιά μου. Αυτή είναι κυρίως που πρέπει να συγκεντρώνεται όχι μονάχο το μυαλό μου! Οι συνειρμοί που κάνει ο εγκέφαλος, μου παίζουν παιχνίδια κι έχουν αυξηθεί από τότε που μεγάλωσα και άφησα την παιδική μου αγνότητα στην άκρη. Αυτό είναι τελικά! Ένα παιδί! Αντικειμενικός δέκτης και πομπός! Για να είμαστε σίγουροι λοιπόν, ότι συγκεντρώνεται η καρδιά μας, ας έχουμε συμβουλάτορα ένα παιδί! Αυτό πάντα ξέρει! Μηδέν εις το πηλίκον των απορριπτέων έργων εξαιτίας μιας προκατάληψης. Ας βεβαιωθούμε ότι τη μεγαλύτερη δουλειά την κάνει η καρδιά και ότι το μυαλό μας είναι μεν ένας καλός της σύμβουλος, αλλά είναι αυτό που διαρκώς εκπαιδεύεται από αυτήν!