Ημερολόγιο Τέλους

Μετά, ύστερα δηλαδή, είπαν βρέθηκε το φάρμακο, σαναλέμε «ανακαλύφτηκε». Δηλαδή δεν ανακαλύφτηκε ακριβώς, ήταν ήδη φάρμακο για κάτι άλλο και έκανε και για το κακό που μας είχε βρει στο μεταξύ. «Στο μεταξύ» εννοώ από τις άλλες αρρώστειες που μας βρίσκανε ολοχρονιά, η καθεμιά στο μήνα της, χειμώνα να πούμε ερχότουν η γρίππη, κοντά στην Λαμπρή ερχότουν οι αλλεργίες, μετά φτινόπωρο ερχότουσαν οι μύξες και ήρθε και αυτό που κλειστήκαμε μέσα. Αρχοντική αρρώστεια όμως! Δε θυμάμαι το όνομα, θυμάμαι πως μου θύμιζε τη Φρειδερίκη, τον Βασιλιά τον Κωνσταντίνο, μεγαλεία μούφερνε στο μυαλό, βασιλικότατα πράγματα!

Πιο μετά, υστερότερα δηλαδή, πέθανε ο Κώστας ο αδερφός μου. Δεν πέθανε ακριβώς, ψιλοσκοτώθηκε, έπεσε απ΄την ταράτσα. Από μόνος του. Θελωναπώ δεν τον πέταξε κανείς από κάτω, ο αέρας τον πήρε, αλλά ο αέρας είναι αυτός που είναι, δεν τον κατηγορείς κιόλας.

Μετότερα, λίγο πιο ύστερα δηλαδή, είπαν αυτό για το φάρμακο, πως κάποιο φάρμακο (χωρίς να λένε ποιο ακριβώς), λέγανε «ένα φάρμακο που είναι για μια άλλη απλή καθημερινή πάθηση» και πως θεραπεύει το πράμα αυτό το βασιλικότατο κι’ άκου να δεις τι έγινε, εδώ ήθελα να καταλήξω και σούλεγα για βασιλιάδες και μύξες και ταράτσες: έτρεχε ο κόσμος στο φαρμακείο, σε όλα δηλαδή, όχι σε ένα συγκεκριμένο, και αγόραζε απ΄ όλα τα φάρμακα! Έπαιρνε για κρυολόγημα, για ρευματικά, για κάλους (φαντάζεσαι νάταν το φάρμακο για τους κάλους!, που δεν ήταν τελικώς), για αρθριτικά, για πόνο στη μέση, για τον φλεβίτη, για την πίεση, για όλα, απ΄ όλα έπαιρναν! Έβλεπες κόσμο να βγαίνει από τα φαρμακεία με κάτι τσάντες σαν της λαϊκής μόνο που ήταν πανάλαφρες. Και μετά από λίγο, λιγότερο ύστερα δηλαδή, γεμίσαν τα νοσοκομεία με δηλητηριάσεις και παρενέργειες από τα φάρμακα και ξεχάστηκε το βασιλικό εκείνο το κακό…

Κι’ αναγκάστηκε η εταιρεία να πει, «παιδιά σταματήστε να παίρνετε ό,τι βρίσκετε μπροστά σας, το φάρμακο είναι αυτό», και είπε ποιο είναι, φτηνότατο μάλιστα, και μερικοί τόχαν πάρει ήδη αλλά ήταν στις κλινικές από δηλητηρίαση γιατί τάχαν ανακατέψει, και άλλοι έτρεξαν να το πάρουν αυτοστιγμή και γεμίσαν τα νοσοκομεία από ποδοπατημένους.

Τίποτε άλλο. Α, ξέχασα! ύστερα, αμέσως μετά δηλαδή, βγήκαμε όλοι έξω ξανά κι’ αρχίσαμε να τσακωνόμαστε. Αυτό.

Γράφει ο Νίκος Παπαδόπουλος

Φωτογραφία εξωφύλλου: Πίνακας του Τζάκσον Πόλοκ – “The Key”