Για τα δάκρυα και τη νοσταλγία
Για όλους τους ανθρώπους που άφησαν τις χώρες τους επειδή έπρεπε. Για όλους τους ανθρώπους που έχασαν την οικογένειά τους στη φυγή. Για όλους τους ανθρώπους που έχουν κάποιον να θυμούνται από τις καταστροφές των κόσμων. Για όλα τα παιδιά που βιώνουν τον φόβο… Και για σένα που δεν σου θυμίζει τίποτα… αλλά λυπάσαι. Για μια Σμύρνη και για πολλές. Για τότε, για τώρα και για αύριο, για κάθε ακρογωνιά της Γης. Για τα δάκρυα και τη νοσταλγία…Ένα ποίημα, ένας πίνακας ζωγραφικής, ένα βιβλίο:
«Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Που θα ’θελα να σε υιοθετήσω
Να σε στείλω σχολείο στην Ιωνία
Να μάθεις μανταρίνι και άψινθο
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Στο πυργάκι του φάρου το καταμεσήμερο
Να γυρίσεις τον ήλιο και ν’ ακούσεις
Πώς η μοίρα ξεγίνεται και πώς
Από λόφο σε λόφο συνεννοούνται
Ακόμα οι μακρινοί μας συγγενείς
Που κρατούν τον αέρα σαν αγάλματα
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Με τον άσπρο γιακά και την κορδέλα
Να μπεις απ’ το παράθυρο στη Σμύρνη
Να μου αντιγράψεις τις αντιφεγγιές στην οροφή
Από τα Κυριελέησον και τα Δόξα σοι
Και με λίγο Βοριά λίγο Λεβάντε
Κύμα το κύμα να γυρίσεις πίσω
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Για να σε κοιμηθώ παράνομα
Και να βρίσκω βαθιά στην αγκαλιά σου
Κομμάτια πέτρες τα λόγια των Θεών
Κομμάτια πέτρες τ’ αποσπάσματα του Ηράκλειτου».
Από τη “Μικρή πράσινη θάλασσα” του Οδυσσέα Ελύτη. 1971.
Από τον πίνακα ζωγραφικής του σύγχρονου ζωγράφου Βασίλη Μπόττα.
Μια ιστορία της Μάρας Μεϊμαρίδη για την Σμύρνη. Όχι απόλυτα ιστορικό μυθιστόρημα, ούτε απόλυτα ρεαλιστικό σχετικά με την ζωή στη Σμύρνη. Αλλά νοσταλγικό και ατμοσφαιρικό. Έχει αυτό το ιδιαίτερο συναίσθημα που ενώνει το τώρα με το χθες. Το συναίσθημα που δημιουργούν οι παλιοί στους νέους. Γενιά με τη γενιά. Ένα ελκυστικό βιβλίο περισσότερο για όσους βρίσκουν ένα μυθιστόρημα καθαρά ιστορικό, ταυτόχρονα και κουραστικό. Βλέπουμε να εξελίσσονται πολύ εύστοχα από τη συγγραφέα τα ανθρώπινα πάθη και λάθη ανθρώπων, λαΙκών και παθιασμένων, παρά μια ατόφια ιστορική αναπαράσταση.
Σύμφωνα με το απισθόφυλλο του βιβλίου που αρχικά δημοσιεύτηκε το 2002:
Σμύρνη 1887. Η Κατίνα είναι μια έξυπνη κι αδίστακτη Σμυρνιά. Στους φτωχομαχαλάδες όπου ζει γνωρίζει την Αττάρτη, μια Τούρκα, που τη μυεί στη μαγεία. Κανένα εμπόδιο δεν σταματάει πλέον μια μάγισσα, κι η Κατίνα βάζει μπρος να ανέβει ψηλά. Ερωτικά φίλτρα, μπουγιούμ, λιώματα και μαγικά αποδεικνύονται αλάνθαστα… Καταφέρνει να πάρει 4 άντρες, τον έναν καλύτερο από τον άλλον, τον έναν πλουσιότερο από τον άλλον. Ανεβαίνοντας όλο και πιο ψηλά στο ράγκο (κοινωνική τάξη), η Κατίνα ανακατεύεται στις δουλειές τους και κουμαντάρει άξια τα εμπόρια, τις μπάνκες, τα καπνά, φτάνοντας μια μέρα να διαφεντέψει και την ίδια τη Σμύρνη. Οι γραφές της, τα ξόρκια και τα μαγικά βρέθηκαν σ’ ένα σκονισμένο μπαουλάκι, 100 χρόνια μετά, στο σπίτι της Αίγινας.
Κλείνουμε με το τραγούδι που ερμήνευσε η Φωτεινή Δάρρα στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά, βασισμένη στο βιβλίο.
Πηγές: ikivotos.gr / neospalamedes.blogspot.com / politeianet.gr
