Πανσέληνος.

Άνοιξε τα μάτια σου. Άνοιξε τα μάτια σου. Άνοιξε τα μάτια σου. ΑΝΟΙΞΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ!!!!

Φως. Μετά το σκοτάδι, φως. Αλεπάλληλες εναλλαγές μαύρου και λευκού σ’ έναν εγκέφαλο που παλεύει να διαχειριστεί πληροφορίες, εντολές, επιθυμίες και όνειρα. Έναν εγκέφαλο τραυματισμένο, που δεν μπορείς να επιστρέψεις πίσω γιατί δεν έχει κάρτα αλλαγής, όπως τα ρούχα και τα παπούτσια που δεν μου αρέσουν.

Οκέι, οκέι… δεν έχω κάρτα αλλαγής, πάμε για Plan B. Αποδοχή. Όχι, όχι! Κατανόηση.

Ω Αριάδνη, δως μου το μίτο σου μη χαθώ στο χαλασμένο μου κεφάλι! Πλάσματα γύρω μου που θέλουν το καλό μου κι εγώ στη μέση, να μην απογοητεύσω κανένα. Φαντασιώσεις για ένα μέλλον καλύτερο, σωστό, που δεν έζησαν, όμως εγώ μπορώ να το ζήσω! Να γίνουν όλα όπως πρέπει. Τεράστιο κεφάλαιο το πρέπει. Γελάω. Με την καρδιά μου γελάω, την ώρα που τα μάτια μου τρέχουν αυτό το λυτρωτικό υγρό.

Στην αρχή φοβόμουν. Ήξερα πως όλα άλλαξαν από τη μια στιγμή στην άλλη. Πως τίποτα δεν θα ήταν πια το ίδιο. Πως δεν άντεξα, δεν τα κατάφερα, δεν μπόρεσα τα πρέπει. Στα βλέμματα των πλασμάτων γύρω μου, λύπη, πόνος, απογοήτευση ναι! Και απόγνωση… Όχι δεν το θελαν. Μα πάντα διαβάζεις τα μάτια. «Κρύψου! Βρες μια γωνιά και κρύψου! Μάζεψε τα απομεινάρια διαλυμμένων αναμνήσεων και προσπάθησε να μην προκαλείς.» Η εγκατάλειψη στο απόλυτο σκοτάδι. Ο φόβος. Γιατί φοβόμαστε; Αυτή η ανάγκη του απόλυτου ελέγχου της ζωής μας, η ματαιότητα να προλάβουμε το αύριο, ω πόσο λάθος… Αριάδνη; Το μίτο!

Δε φοβάμαι. Κατάφερα πάλι να ανοίξω τα μάτια μου. Τα πιο σημαντικά είναι τα απλά, τα δεδομένα. Ήρθε η ώρα να το αποδεχτώ. Να το αγαπήσω. Με την αγάπη μόνο καλό μπορείς να κάνεις. Χτίζω το σήμερα και παρακαλώ να μείνει εκεί για να υποδεχτεί το αύριο. Χαίρομαι που ξυπνάω και έχω το χθες. Δεν χάλασε ο εγκέφαλος μου. Τροποποιήθηκε.

“Δεν ελπίζει τίποτα, δε φοβάται τίποτα.”

Σ’ έναν κόσμο που όλα είναι όπως πρέπει, εκείνος χαμογελά κι ευγενικά γυρνάει την πλάτη. Φτιάχνει μουσική και παίζει θέατρο.

Κοιτάει τα μάτια ενός παιδιού και το ρωτάει:

«Αγάπη μου, τί είναι πανσέληνος;»

«Πανσέληνος είναι τα τύμπανα που παίζουν μουσική στο φεγγάρι…»

Μαρία Τ.