Λόγια στον ποιητή

Πόσα στιχάκια γράφτηκαν για σένα, που κρατάς την πένα σου και γράφεις την καρδιά σου. 

Πόσα στιχάκια γράφτηκαν για σένα που κουβαλάς τα πάθη σου και τα λάθη σου ξεφορτώνοντάς τα σε ένα φύλλο χαρτί. 

Πόσα δάκρυα ρίχτηκαν στις σελίδες των βιβλίων σου από μένα, από εκείνον, από αυτούς, καθώς διαβάζαμε την καρδιά σου.

Ποιός θεραπευτής να σου προσφέρει γιατρειά; Εσύ έχεις την πένα σου.. Την αδερφή ψυχή σου, τον καθρέφτη σου..

Οι φωνές που ουρλιάζουν μέσα σου, αναπαύονται έτσι,

Οι λαχτάρες σου παίρνουν τη σάρκα των γραμμάτων σου,

Γιατί λοιπόν δε γράφεις όταν είσαι ευτυχισμένος; Μήπως γιατί τότε ο κόσμος σου είναι το ποίημα σου; Τότε οι φωνές παύουν και

την πένα σου την κρατάς στην τσέπη…