Ταξίδι στο χρόνο

Κύλησε γρήγορα ο χρόνος. 
Κι έψαχνα τη στιγμή που ήταν σταματημένος, κείνη την ουτοπική ώρα που ήθελα να μεγαλώσω και φάνταζε το μέλλον μακρινό και άπιαστο.
Κι ήρθε το μέλλον με τέτοιο χαμόγελο ειρωνείας κι έκατσε στο θρόνο του. 
Ένα θρόνο από γυαλί, ένα γυαλί καθρέφτη. 
Μ' άρεσε το χαμόγελο κι είπα να παίξω. Τόσα χρόνια το περίμενα, δε θ' άφηνα μια ειρωνεία να κερδίσει. 
Και προχωρώντας στο παιχνίδι λύγιζα. Εγώ που δε θα έχανα ποτέ σ' ένα μέλλον δικό μου, έβλεπα όλα τα σενάρια να χάνουν. Ό, τι και ν' άλλαζα για να απολαύσω το θρόνο, οδηγούσε σ' αυτό το χαμόγελο. 

Έχασα. 

Σκέπασα το θρόνο και γύρισα να φύγω. 

Το παρόν με αγαπάει. 
Ίσως το αγαπήσω κι εγώ.



Μαρία Τ.