To wordpress της γιαγιάς #1 ΦΥΛΑΧΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ

To wordpress της γιαγιάς

#1 ΦΥΛΑΧΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ

Πάντα έλεγα με τις εφημερίδες και τα περιοδικά που έμπλεκα, ότι πρώτα η γιαγιά μου θα έβγαινε digital και μετά εγώ. Και μετά σκέφτηκα, γιατί όχι; Το «wordpress της γιαγιάς» θα είναι στο εξής οι σκέψεις της γιαγιάς Βάσως σε ελεύθερο digital remix από την εγγονή της, μέσα από ένα τεράστιο γραπτό υλικό που μου άφησε παρακαταθήκη, εν είδει offline ιστολογίου. Σκέψεις της, μικρά διηγήματά της, παροιμίες, ρητά σοφών αρχαίων και της σοφής μανούλας της. Κάποια από αυτά ήταν γραμμένα σε ένα κομμάτι χαρτί. Κάποια είχε καταφέρει με επιμέλεια και στοργή να τα χωρέσει σε ένα απλό τετράδιο κατά παράκλησή μου πριν από πολλά χρόνια, τιτλοφορώντας το «Φυλαχτό Πολύτιμο». Για πολλά χρόνια νόμιζα ότι το είχα χάσει σε κάποια μετακόμισή μου. Τις προάλλες, συντηρώντας το γραφείο του αείμνηστου θείου Αρχέλαου -σκιτσογράφου, πολυαγαπημένου γαμπρού και εμψυχωτή της μάλιστα σε αυτό της το ερασιτεχνικό συγγραφικό έργο- πήρα ένα ανταπάντεχο δώρο ως ανταμοιβή. Σε ένα φάκελο που έγραφε απ’ έξω: Βάσω, βρήκα φωτογραφίες γιαγιάς-εγγονής, το τετράδιο, μαζί και άλλο ένα, έκπληξη, μεγαλύτερο με γεμισμένες τις σελίδες του, το οποίο μου είχε κρατήσει ως τώρα μυστικό. Θυμήθηκα τότε, όταν έφευγα από το σπίτι, ότι της είχα ζητήσει να μου το φυλάξει, να μην το χάσω και να το εμπλουτίσει, γιατί έγραφε τόσο ωραία, συγκινητικά και γιαγίστικα.

Στην πρώτη σελίδα του δεύτερου τετραδίου, ήμουν σίγουρη, υπήρχε επιστολή-αφιέρωση:

«Γραμμένα από τη γιαγιά Βάσω για τη Βίλη της…

Εδώ και πολύ καιρό, στριφογυρνούσε στο μυαλό μου μια ιδέα. Ήθελα να γράψω στην εγγονή μου κάθε τι που είχα διδαχθεί από τη ζωή και θα μπορούσε να τη βοηθήσει και στη δική της.

Ένα είδος επιστολές με συμβουλές.

Το επιθυμούσα πολύ, μα δεν τολμούσα, φοβόμουν πως δεν ήξερα τόσα ωραία και κατάλληλα πράγματα που θα αποδεικνύονταν σαν πραγματικά βοηθήματα.

Δεν ξεκινούσα. Υποπτευόμουν πως η προσπάθειά μου αυτή, που πήγαζε από το στοργικόν ενδιαφέρον της γιαγιάς για την εγγονή της, ίσως μ’ έκανε να υπερβάλλω τη συγγραφική μου ικανότητα.

Όμως ο καλός Θεός και πάλιν με ελέησε. Μου έστειλε την ευκαιρία που ζητούσα. Δηλαδή πώς;

Όταν συνομιλώ με την εγγονή μου, προσπαθώ, για να γίνομαι πιο πειστική στα θέματα που κουβεντιάζουμε, να χρησιμοποιώ ρητά.

Ήταν κάτι που το συνήθιζε και η μανούλα μου. Αυτό φαίνεται πως άρεσε στην εγγονή μου, οπότε με παρεκάλεσε να της γράψω όσες παροιμίες, όσα ρητά και όσες συμβουλές της μαμάς μου θυμόμουν.

Να η ευκαιρία που ζητούσα!

Ξεκίνησα από τις απλές παροιμίες της μαμάς μου, έφθασα στα ρητά των σοφών, αλλά και πάλιν δεν ένιωθα ικανοποιημένη. Θαρρούσα πως όλα αυτά δεν συμπλήρωναν την επιθυμία μου.

Και τέλος, ξεφυλλίζοντας το «Άγγελμα της Ημέρας» των τριών τελευταίων ετών, μάζεψα όλες τις χριστιανικές κουβέντες που μου συμπλήρωσαν τα γραφόμενά μου.

Άρα είχα δίκιο. Αν ήταν δυνατόν να κατέληγα εγώ σ’ αυτό το επιτυχές αποτέλεσμα χωρίς αυτή τη βοήθεια.

Παρ’ όλη μου τη στοργή και την αγάπη, παρ’ όλο το ζεστό μου ενδιαφέρον, δεν θα τα κατάφερνα.

Σ’ ευχαριστώ, Καλέ μου Θεέ, που μου έδωσες κι αυτή την ευκαιρία.

Βάσω Πρωτονοταρίου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΥΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΟΣ», ΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ 436, ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 1997.»

 

Ξεκινάω λοιπόν με ένα πολύ αισιόδοξο και ενθαρρυντικό ανάγνωσμα:

«Η ωραιότερη ημέρα: Η σημερινή.

Ο καλύτερος χρόνος: Τώρα.

Η καλύτερη μέθοδος μάχης: Η πειθαρχία.

Η καλύτερη διασκέδαση: Η μελέτη.

Η καλύτερη ασχολία: Η εργασία.

Η ακριβότερη συλλογή: Η συλλογή καλών πράξεων.»

 

Καλημέρα σας!

Βίλη Αντώναρου