Πολλά τα αγκάθια που πατώ στην κάθε μου μέρα
Πολλές οι πέτρες που πέφτουν πάνω μου.
Κι ύστερα έρχετ’ η νύχτα
Με το ημίφως
Στα παράθυρα των σπιτιών
Σαν ένδειξη φλόγας
Σαν υποψία τρυφερότητας.
Κι όλα μικραίνουν μέσα μου.
Μόνο αυτή η λαχτάρα για ζωή θεριεύει
Αδάμαστη. Μέρα και νύχτα.
Σταυρούλα Γιώτη
