Ευγένιος Τριβιζάς. Ζωή στο παραμύθι..

Πως να είναι το μυαλό ενός ανθρώπου, που από παιδί ακόμη έφτιαχνε παραμύθια; Που μια ματιά στο χώρο γύρω του γεννάει μορφές με προσωπικότητα και χαρακτήρα; Η φαντασία είναι ένα από τα δυνατότερα χαρίσματα στον άνθρωπο, ειδικά όταν τη χρησιμοποιεί για να δημιουργεί και να επηρεάζει θετικά τις ψυχές μας.

Αυτός είναι ο Ευγένιος Τριβιζάς. Γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου του 1946 στην Αθήνα και ζει στην Αγγλία όπου εργάζεται ως καθηγητής πανεπιστημίου στον τομέα της εγκληματολογίας και του ποινικού δικαίου. Σαν ένα νόμισμα με δύο όψεις, μιας και είναι ενεργός συγγραφέας παραμυθιών και θεατρικών έργων από τα παιδικά του κιόλας χρόνια. Εχει γράψει πάνω από 150 έργα εώς σήμερα, ανάμεσα τους παραμύθια μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και η γραφή του αποτελεί ένα ταξίδι του μυαλού για μικρούς και μεγάλους. Μεγάλο μέρος της δουλειάς του ανήκει στην κατηγορία βραβευμενων έργων, εγχώριας και παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Ανάμεσα σε πλήθος πλασμάτων του παραμυθόκοσμου του Τριβιζά, αξέχαστη μας μένει η φρουτοπία! Μία χώρα με κατοίκους της φρούτα κάθε λογής, που διώξαν τους ανθρώπους για να ζήσουν ελεύθερα και αυτόνομα! Η φρουτοπία συνόρευε με άλλες χώρες “όμορφες” σαν αυτή,το Αβγατηγανιστάν, το Πιπερού και τη χώρα του Χασμουρητού. Εκεί, τα πολύ παλιά χρόνια όλα τα φρούτα και τα λαχανικά ήταν υποδουλωμένα στους μανάβηδες. Ξαφνικά και εντελώς αναπάντεχα όμως ένας μανάβης, ο Μανώλης,  χάθηκε και δεν βρέθηκε ποτέ. Οι υπόλοιποι συνάδελφοι του, τρόμαξαν μήπως ότι συνέβη στο Μανώλη, συμβεί και στους ίδιους οπότε και εγκατέλειψαν  τη χώρα. Τα φρούτα τότε αρπάζοντας την ευκαιρία, κήρυξαν την ανεξαρτησία τους, ψήφισαν ως αρχηγό τους τον Αιμίλιο το μήλο και ορκίστηκαν πως δε θα αφήσουν ποτέ ξανά μανάβη να έρθει στη χώρα. Ο μόνος άνθρωπος που βρίσκεται μαζί τους είναι ο Πίκος Απίκος, ένας συνεσταλμένος δημοσιογράφος της εφημερίδας Τρέχα Γύρευε, που καλείται να εξιχνιάσει το μυστήριο της εξαφάνισης του μανάβη! Μπορούμε φυσικά να καταλάβουμε τα μηνύματα που περνάει ο συγγραφέας μεσω της φρουτοπίας, ένα κόμικ με χιούμορ και ευρηματικότητα!

Δε θα μείνω παραπάνω στη φρουτοπία γιατί θα μπορούσα να μιλάω ασταμάτητα, μα θα μείνω στην αστείρευτη πηγή από όπου πίνει ο Ευγένιος Τριβιζάς και μας αφήνει τεράστια κληρονομιά στις βιβλιοθήκες μας για να διαβάζουν τα παιδιά και οι μεγάλοι. Αν κάνουμε μια έρευνα για το πως γράφει, θα καταλάβουμε ότι τα πιο απλά πράγματα μπορεί να φτάνουν για να φτιαχτεί μια άρτια ιστορία, με χρώμματα και αρώματα, με εικόνες και διαλόγους ανάμεσα σε στοιχεία της φύσης ή σε ζώα η ακόμα και σε άψυχα αντικείμενα όπως ένα κουμπαράς η ένα κουμπί! Είναι σα να κάθεσαι στο μπαλκόνι του σπιτιού σου και να ακούς ξαφνικά την κούπα του καφέ σου να ρωτάει το σπουργίτι που κάθησε στα καγκελα, πως είναι να πετάς! Είναι σα να καταλαβαίνεις τους γάτους της γειτονιας να συνομωτούν για το επόμενο πλιάτσικο στους κάδους , για να χορτάσουν τις κοιλίτσες τους! Είναι σα να βρέχει σταγόνες φαντασίας από άλλο πλανήτη που κάνουν επίθεση στις αισθήσεις σου, με έπαθλο μηνύματα αγάπης, καλοσύνης και χαράς..

Είναι ότι πρέπει για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος 🙂

Οι ιστορίες του μεγάλου αυτού παραμυθά, που όλοι θα θέλαμε να είναι θείος ή παππούς μας και να μας τις λέει για να κοιμηθούμε, υπάρχουν σε κάθε βιβλιοπωλείο της γειτονιάς, σε πάγκους εκθέσεων, σε πολυκαταστήματα και σε παλια μαγαζάκια στο μοναστηράκι. Οπου κι αν βρείτε μία από αυτές μη τη χάσετε!

Μία από τις αγαπημένες μου ιστορίες, είναι “το όνειρο του σκιάχτρου”, που έγραψε το 1984 και είναι θεατρικο έργο ανεβασμένο απο το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και πολλές ακόμη θεατρικές ομάδες.