Ο εκπρόσωπος της “Χαμένης Γενιάς” των Αμερικανών λογοτεχνών

Ο διάσημος Αμερικανός συγγραφέας Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1896 και αποτελεί έναν από τους κύριους εκπροσώπους της αποκαλούμενης «Χαμένης γενιάς» των Αμερικανών λογοτεχνών και θεωρείται γενικότερα ένας από τους μείζονες συγγραφείς του 20ού αιώνα. Ολοκλήρωσε συνολικά τέσσερα μυθιστορήματα και πλήθος διηγημάτων, ενώ το έργο του έχει μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες.

Την περίοδο της στρατιωτικής εκπαίδευσής του τον Ιούνιο του 1918, ο Φιτζέραλντ γνώρισε και ερωτεύτηκε την Ζέλντα Σάιρ κόρη δικαστή η οποία αρνήθηκε να τον παντρευτεί λόγω έλλειψης χρημάτων. Το 1920 όμως κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα “This Side of Paradise”(“Η άλλη όψη του Παραδείσου”) που σημείωσε μεγάλη επιτυχία· ο γάμος με τη Ζέλντα έγινε αμέσως. Το δεύτερο μυθιστόρημα του Φιτζέραλντ, “The Beautiful and the Damned” (“Όμορφοι και Καταραμένοι”), περιγράφει ακριβώς ένα ζευγάρι που ζει μες στην τρυφηλότητα και στον ηδονισμό. Λίγο μετά τη γέννηση του μοναδικού τους παιδιού κυκλοφόρησε το σπουδαιότερο μυθιστόρημά του:

“The Great Gatsby” (“Ο Μεγάλος Γκάτσμπυ”).

Περίληψη βιβλίου

[Ο Τζέυ Γκάτσμπυ, το παρελθόν του οποίου καλύπτει πυκνό μυστήριο, εγκαθίσταται σε μια πολυτελή έπαυλη στο Λονγκ Άιλαντ, στη Νέα Υόρκη. Ο Γκάτσμπυ αρχίζει να δημιουργεί θόρυβο γύρω από το όνομά του με τα εξωφρενικά και φαντασμαγορικά πάρτι που διοργανώνει, στα οποία παρίσταται πάντα η υψηλή κοινωνία της πόλης. Πίσω από την εκθαμβωτική χλιδή και τον ξέφρενο αυτό τρόπο ζωής κρύβεται, ωστόσο, ο μοναδικός και κρυφός σκοπός της ζωής του: ονειρεύεται να ξανακερδίσει τη νεανική του αγάπη Νταίζυ Φέυ, η οποία πλέον είναι παντρεμένη με τον βαθύπλουτο Τομ Μπιουκάναν. Ο μεγάλος Γκάτσμπυ είναι μια από τις σπουδαιότερες ρομαντικές ιστορίες του 20ού αιώνα. Ο συγγραφέας του, μέσω της εμμονής του Γκάτσμπυ για την παλιά αγαπημένη του, κατορθώνει να αποτυπώσει μοναδικά τη νεοϋορκέζικη κοινωνία της δεκαετίας του ’20 και να περιγράψει με εξαίσιο τρόπο το κλίμα της εποχής λίγο πριν από το Μεγάλο Κραχ.] To βιβλίο στην Ελληνική του μετάφραση, από τις εκδόσεις Άγρα, μπορείτε να το βρείτε εδώ, ενώ την αγγλική του έκδοση μπορείτε να την προμηθευτείτε από εδώ.

Η σπάταλη ζωή, οι συνεχείς μετακινήσεις (ταξίδευαν από πόλη σε πόλη της Ευρώπης και διέμειναν σε οκτώ πολιτείες των ΗΠΑ), καθώς και η θυελλώδης σχέση των Φιτζέραλντ επιβάρυναν την υγεία και των δύο: ο Φιτζέραλντ αντιμετώπιζε ολοένα σοβαρότερο πρόβλημα αλκοολισμού και η Ζέλντα, μετά από αρκετούς νευρικούς κλονισμούς, διεγνώσθη εντέλει ότι πάσχει από σχιζοφρένεια. Ωστόσο ο Φιτζέραλντ κατόρθωσε να τελειώσει και να εκδώσει το 1934 το τέταρτο μυθιστόρημά του, “Tender Is the Night” (“Τρυφερή είναι η νύχτα”), που βρίθει αυτοβιογραφικών στοιχείων· είναι και αυτό χρονικό μιας αποτυχίας ή πολλαπλών αποτυχιών.  Παράλληλα, ο Φιτζέραλντ πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στη γαλλική Ριβιέρα και το Παρίσι, όπου γνωρίστηκε και συνδέθηκε με άλλους εξόριστους Αμερικανούς λογοτέχνες, όπως τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ, τον οποίο ο Φιτζέραλντ θαύμαζε. Με τη σειρά του, ο Χέμινγουεϊ έγραψε για το ταλέντο του Φιτζέραλντ πως ήταν “τόσο φυσικό όσο το σχήμα που αφήνουν στη σκόνη τα φτερά μιας πεταλούδας”.

Ο Φιτζέραλντ υπήρξε αλκοολικός ήδη από νεαρή ηλικία, ενώ κατά τη δεκαετία του ’20, ο προσωπικός του μύθος ήταν συνδεδεμένος με την ιδιότητα αυτή. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα την επιδείνωση της υγείας του, ειδικά κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1930. Το 1940 υπέστη δύο καρδιακές προσβολές. Η τελευταία, στις 21 Δεκεμβρίου προκάλεσε και το θάνατό του σε ηλικία 44 ετών στα χέρια της Σίλα Γκρέιαμ, του τελευταίου του έρωτα. Τάφηκε στο Ρόκβιλ και στον ίδιο τάφο, θάφτηκε και Ζέλντα Φιτζέραλντ το 1947.