Το “Ρομάντζο” του Τζορτζ Όργουελ και το βιβλίο που τον άφησε στην ιστορία

“Αλλά αν η σκέψη διαφθείρει τη γλώσσα, μπορεί και η γλώσσα να διαφθείρει τη σκέψη.”

Τζωρτζ Όργουελ (25 Ιουνίου 1903 – 21 Ιανουαρίου 1950)

O  Βρετανός συγγραφέας, λογοτέχνης και δημοσιογράφος Τζωρτζ Όργουελ, ευρέως γνωστός για τα έργα του “1984” και “Η φάρμα των ζώων”, είναι γνωστός για το τεράστιο λογοτεχνικό υλικό για τροφή του εγκεφάλου και προβληματισμό του κάθε αναγνώστη. Μια υπέροχη πτυχή του ήταν και αυτή του ποιητή, αν και δεν κυκλοφορούν ευρέως έργα του μεταφρασμένα στα ελληνικά.

 Ρομάντζο

” Όταν ήμουν νέος, χωρίς λογική στο μακρινό Mandalay

έχασα τη λογική μου από ένα κορίτσι της Βιρμανίας

τόσο αξιαγάπητο, όσο η ημέρα.

Το δέρμα της ήταν χρυσαφένιο

τα μαλλιά της ανάβλυζαν

το χαμόγελο φιλντισένιο

-Για είκοσι αργυρά, κόρη θα κοιμηθείς μαζί μου;

Με κοίταξε τόσο αγνά, τόσο λυπημένα

το πιο αξιαγάπητο πράγμα με την απατηλή, παρθενική φωνή της

-Για εικοσιπέντε, αποκρίθηκε”

Romance (Ironic Poem About Prostitution) George Orwell, απόδοση στα ελληνικά: Γεωργία Παρασκευά

Δείτε ολόκληρο το ανθολόγιο ποιημάτων του Τζωρτζ Όργουελ εδώ.

---

Ο Τζωρτζ Όργουελ (ψευδόνυμο του Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ) γεννήθηκε στο Μοντιχάρι της Ινδίας στις 25 Ιουνίου του 1903. Ήταν γιος κατώτερου αξιωματικού της διοίκησης του κράτους και η οικογένεια του επέστρεψε στην Αγγλία το 1911. Τα χρόνια 1917-1921 σπούδασε υπότροφος στο Ήτον, οπότε και πρωτοδημοσίευσε κείμενα του σε περιοδικά. Το 1922 διορίστηκε αξιωματούχος στην αστυνομία της Βιρμανίας, απ’όπου παραιτήθηκε έξι χρόνια μετά, αμφισβητώντας τον ρόλο του στην αποικιακή διοίκηση, της οποίας το ντόπιο στοιχείο δεν αποδέχτηκε ποτέ. Έκτοτε έζησε για καιρό φτωχική ζωή στο Παρίσι και το Λονδίνο, αλλάζοντας περιστασιακά επαγγέλματα και συναναστρεφόμενος με περιθωριακούς. Επρόκειτο για μια συνειδητή από μέρους του απόρριψη του αστικού τρόπου ζωής, που συνοδεύτηκε από την πολιτική του ωρίμανση. Ο ίδιος χαρακτήριζε τον εαυτό του ως αναρχικό. Τα βιβλία του “Απένταρος στο Παρίσι” και το “Λονδίνο” (1933), “Μέρες της Βιρμανίας” (1934), “Η κόρη του Ιερωμένου” (1935) και “Ο δρόμος προς την αποβάθρα του Γουίγκαν” (1937), δίνουν το χρονικό της περιόδου αυτής και καταγράφουν την εξέλιξη των ιδεών του.

Από τις κορυφαίες στιγμές της ζωής του ήταν η συμμετοχή του στον Ισπανικό Εμφύλιο. Στρατευμένος αρχικά στη δημοκρατική πολιτοφυλακή, πολέμησε και τραυματίστηκε για να συγκρουστεί αργότερα και με τους κομμουνιστές. Στο βιβλίο του “Πεθαίνοντας στην Καταλονία’ (1938), αποτύπωσε μοναδικά τις εμπειρίες και τη δράση του. Με την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τοποθετήθηκε διευθυντής της Ινδικής Υπηρεσίας του BBC απ΄όπου αποχώρησε το 1943. Στη συνέχεια ως λογοτεχνικός συντάχτης στην εφημερίδα Tribune, διαμόρφωσε παραπέρα τις πολιτικές του θέσεις σε σοσιαλιστική κατέυθυνση, διαφοροποιημένος ωστόσο από την επίσημη γραμμή των Εργατικών. Στην περίοδο αυτή ανήκουν μερικά από τα καλύτερα δοκίμια του.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγραψε τα δύο βιβλία στα οποία οφείλει τη μεγάλη φήμη του. Το 1944 ολοκλήρωσε τη “Φάρμα των ζώων”, πολιτική αληγορία εμπνευσμένη από τη Ρωσική Επανάσταση και τη σταλινική περίοδο του σοβιετικού καθεστώτος. Το βιβλίο τον έκανε πλούσιο και διάσημο. Το 1949 κυκλοφόρησε το τελευταίο του έργο, το περίφημο “1984”, κορυφαία ίσως στιγμή του συγγραφέα και πολιτικού στοχαστή Τζωρτζ Όργουελ. Με τη δράση τοποθετημένη στο μελλοντικό τότε έτος 1984, σκιαγραφεί τόσο αριστουργηματικά όσο και εφιαλτικά το ολοκληρωτικό αστυνομικό κράτος, όπου τα πάντα εξελίσσονται υπό την παρακολούθηση του Μεγάλου Αδερφού: η πορεία ενός μεσαίου διοικητικού στελέχους προς την πλήρη φυσική και κυρίως πνευματική  εκμηδένιση, καταγράφεται σε ένα συγκλονιστικό αντι-ουτοπικό μυθιστόρημα, σήμα κινδύνου για τον ολοκληρωτισμό, που επηρέασε όσο λίγα βιβλία τη σκέψη της εποχής μας.

Ο Τζωρτζ Όργουελ πέθανε στις 21 Ιανουαρίου του 1950 σε νοσοκομείο του Λονδίνου, σε ηλικία 47 ετών.

---

Απόσπασμα από το βιβλίο “1984”

“Ο Ο’Μπράιαν σήκωσε το αριστερό του χέρι, με την πλάτη του γυρισμένη στον Γουίνστον, με τα τέσσερα δάκτυλα εκτεταμένα και τον αντίχειρα κρυμμένο.

-Πόσα δάκτυλα είναι αυτά, Γουίνστον;

-Τέσσερα.

-Κι αν το Κόμμα πει ότι δεν είναι τέσσερα, αλλά πέντε, τότε πόσα είναι;

-Τέσσερα.

Η λέξη τέλειωσε με μια κραυγή πόνου.

<< Αν θες μια εικόνα του μέλλοντος, φαντάσου μια μπότα να συντρίβει ένα ανθρώπινο πρόσωπο-για πάντα >>

«…ο σκοπός της Νέας Ομιλίας είναι να στενέψει τα όρια της σκέψης. Στο τέλος θα κάνουμε κυριολεκτικά αδύνατο το έγκλημα της σκέψης, γιατί δεν θα υπάρχουν λέξεις για να το εκφράσει κανείς…»

-Υπάρχει ο μεγάλος αδερφός;

-Φυσικά και υπάρχει. Το κόμμα υπάρχει. Είναι η ενσάρκωση του κόμματος.

-Ναι, αλλά εννοώ, υπάρχει όπως υπάρχω εγώ;

-Εσύ δεν υπάρχεις.”

Το βιβλίο μπορείτε να το προμηθευτείτε εδώ.

---

Πηγές: www.poemhunter.com, Βικιπαιδεία, 1984 – Ο Μεγάλος Αδελφός (εκδόσεις Κάκτος)