Τρόμος εισαγωγής από την Ινδία (Ghoul)
Για κάποιον περίεργο λόγο, τους Ινδούς δεν τους είχα ποτέ σε ιδιαίτερη εκτίμηση σε θέματα έβδομης τέχνης. Προφανώς έφταιγε το Bollywood... Όταν έφτασε η ώρα να παρακολουθήσω το πρώτο από τα τρία επεισόδια της mini σειράς τρόμου Ghoul -που streamάρει εδώ και λίγο καιρό στο Netflix – ήμουν υπέρ του δέοντος χαλαρός.
Μεγάλο λάθος…
Η σειρά ακολουθεί την Nida Rahim (Radhika Apte) μία νεοσύλλεκτη αξιωματικό του Ινδικού στρατού, σε ένα δυστοπικό μέλλον όπου στην εξουσία βρίσκεται ένα απολυταρχικό φασιστικό καθεστός. Η Nida είναι απόλυτα πιστή στα ιδεώδη του καθεστώτος, πιστεύει πως έτσι θα μπορέσει να υπάρξει ένα καλύτερο μέλλον. Πριν τελειώσει την εκπαίδευσή της, διορίζεται σε ένα κέντρο κράτησης για να ανακρίνει τον Ali Saeed (Mahesh Balraj), τον χειρότερο τρομοκράτη – στα μάτια του καθεστώτος. Όμως τα πράγματα γρήγορα παίρνουν μία τρομακτική, υπερφυσική στροφή με προσωπικές προεκτάσεις για την ίδια την Nida.
Τα τρία ωριαία επεισόδια έχουν γρήγορη πλοκή, χωρίς όμως να χάνει την συνοχή του το σενάριο. Ένα μικρό παράπονο είναι πως θα μπορούσε να γίνει τέσσερα ή και πέντε επεισόδια η σειρά, μίας και στην προσπάθεια να χωρέσουν όλη την ιστορία μόνο σε τρία, “χάνουν” την δυνατότητα να αναπτύξουν τους χαρακτήρες, πέραν από της πρωταγωνίστριας. Πέραν αυτού όμως, η σκηνοθεσία και η φωτογραφία καταφέρνουν να δώσουν την αίσθηση του κλειστοφοβικού τρόμου. Και αυτή είναι η μεγάλη νίκη της σειράς,να φέρει ένα σοβαρό και ολοκληρωμένο αποτέλεσμα στις οθόνες μας. Ένα αποτέλεσμα που δεν προκαλεί το γέλιο ή την χλεύη. Για την μουσική από την άλλη, δυστυχώς δεν μπορώ να πω κάτι θετικό ή αρνητικό μιας και μου πέρασε παντελώς απαρατήρητη – δεν μπορώ να θυμηθώ αν υπήρχε καν μουσική κατά την διάρκεια των επεισοδίων.
Προσωπικά το ευχαριστήθηκα πολύ το Ghoul. Μου άρεσε πολύ και η πολιτικοκοινωνική χροιά που είχε, μιας και οι φυλακισμένοι ήταν κυρίως άτομα, άλλων θρησκευτικών πεποιθήσεων, από αυτούς που αποδεχόταν το καθεστώς. Υπήρχε σωστή χρήση “τρόμου” και “τεράτων”, μην περιμένετε να δείτε ταινία δράσης τύπου Doom. Και οι τρεις ώρες που διαρκεί (υπάρχει η πιθανότητα για 2ή season, αλλά μέχρι να/αν ανακοινωθεί θεωρείτε ολοκληρωμένο mini series) αξίζουν να τις διαθέσετε. Απλά μην περιμένετε τρόμο τύπου Haunting of Hill House, ή ταινία δρασής.. ευτύχως δεν θα δείτε και ταίνια τύπου Bollywood (ή δυστυχώς, δεν ξέρω και τα γούστα του καθενός).
