Ερρίκος Ίψεν. Για όσους αντέχουν την αλήθεια.

Κυρία Άλβιν: Είμαι κυνηγημένη απ’ τους βρικόλακες. ‘Όταν άκουσα τη Ρεγγίνα και τον Όσβαλντ εκεί μέσα, μού φάνηκε σαν να έβλεπα μπροστά στα μάτια μου βρικόλακες. Αλήθεια πάω να πιστέψω πως όλοι είμαστε βρικόλακες, πάστορα Μάντερς. Δε βρικολιάζει μέσα μας μόνο ό,τι έχουμε κληρονομήσει από τους γονείς μας, αλλά και ένα σωρό παλιές νεκρές ιδέες, ένα σωρό παλιές νεκρές θεωρίες και πολλά άλλα τέτοια. Ουσιαστικά, τα έχουμε μέσα το αίμα μας και δεν μπορούμε να τα πετάξουμε από πάνω μας. Μόλις πάω να διαβάσω καμία εφημερίδα, μου φαίνεται σαν να ξεπετιούνται βρικόλακες μέσα απ’ τις γραμμές. Θα είναι όλοι η περιοχή γεμάτη βρικόλακες. Θα είναι αμέτρητοι, σαν την άμμο της θάλασσας. Κι από την άλλη μεριά, όλοι εμείς, έχουμε τέτοιο ελεεινό φόβο για το φως.
Πάστορας Μάντερς: Αυτοί είναι οι καρποί των βιβλίων που διαβάζετε, λαμπροί καρποί, μα την αλήθεια! Ω, Αυτά τα απαίσια, τα σιχαμένα, τα επαναστατικά, αθεϊστικά βιβλία!
Κυρία Άλβιν: Γελιέστε αγαπητέ μου πάστορα. Εσείς ο ίδιος με παρακινήσατε πρώτος να σκέφτομαι και σας χρωστάω μεγάλη χάρη.
Πάστορας Μάντερς: Εγώ;

Βρυκόλακες” 1881, Ερρίκος Ίψεν (20 Μαρτίου 1828 – 23 Μαΐου 1906 )

  • Χίλιες λέξεις δεν πρόκειται να αφήσουν τόσο βαθιά εντύπωση όσο μία πράξη.
  • Η μειοψηφία μπορεί και να έχει δίκιο, η πλειοψηφία πάντα κάνει λάθος.
  • Μια ανθρώπινη κοινότητα είναι σαν ένα καράβι: Όλοι πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για να αναλάβουν το τιμόνι.
  • Το πνεύμα της αλήθειας και το πνεύμα της ελευθερίας είναι οι στυλοβάτες της κοινωνίας.
  • Η θάλασσα έχει μια δύναμη που επιδρά επάνω στους ανθρώπους σαν θέληση. Η θάλασσα μπορεί να υπνωτίζει. Η φύση γενικά έχει μια τέτοια δύναμη.
  • Η τέλεια ανθρώπινη ύπαρξη δεν είναι πια δημιούργημα της φύσης, παρά ένα τεχνητό δημιούργημα, όπως το καλαμπόκι και τα οπωροφόρα δέντρα, όπως οι διάφορες ράτσες των αλόγων και των σκύλων, το κρασί κλπ.
  • Ο διάβολος είναι ο συμβιβασμός.
  • Ποια είναι του ανθρώπου η πρώτη υποχρέωση; Να είναι ο εαυτός του.