Hold The Dark
Άρχισε να πέφτει η θερμοκρασία σιγά σιγά στη χώρα μας, οπότε τι καλύτερο από το να δούμε ένα thriller τοποθετημένο στην Αλάσκα (τα γυρίσματα έγιναν στον Καναδά – σιγά την διαφορά)! Μέ ένα cast αποτελούμενο από “δυνατά” ονόματα όπως οι Jeffrey Wright, Alexander Skarsgård και James Badge Dale, που πλαισιώνονται από την εγγονή του Elvis Presley, Riley Keough, ο σκηνοθέτης Jeremy Saulnier μετέφερε το ομώνυμο βιβλίο του William Giraldi στις οθόνες μας.
Η πλοκή της ταινίας ακολουθεί τον εμπειρογνώμονα λύκων Russell Core (Jeffrey Wright), συνταξιούχο φυσιοδίφη, τον Δεκέμβριο του 2004 , όταν καλείται στο μικρό χωριό Keelut της Αλάσκα να κυνηγήσει τους λύκους που κατηγορούνται για τις εξαφανίσεις και τους θανάτους τριών μικρών παιδιών. Η Medora Slone (Riley Keough), της οποίας ο 6χρονος γιος Bailey, ήταν το τρίτο παιδί που χάθηκε, είναι αυτή που στέλνει ένα γράμμα στον Core, ζητώντας του να σκοτώσει τους λύκους. Παράλληλα, ακολουθούμε τον σύζυγό της, Vernon (Alexander Skarsgård), ο οποίος υπηρετεί στον Αμερικάνικο στρατό, στο μέτωπο της Φαλούτζα στο Ιράκ.
Η ταινία αφήνει την υποβόσκουσα αίσθηση του παραφυσικού σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της, ειδικότερα το δέσιμο των Ιθαγενών Αμερικάνων με τη γη και τα ζωά, στην περίπτωση μας τους λύκους. Μέχρι κάποιο σημείο ακολουθούμε δύο παράλληλες ιστορίες, την εξαφάνιση και το ψάξιμο του Bailey στην Αλάσκα και τον πόλεμο όπως τον βιώνει ο Vernon στο Ιράκ. Οι δύο ιστορίες ενώνονται πριν το μέσο της ταινίας και μετά…
Μετά για κάποιον λόγο δεν εξηγείται μεγάλο μέρος των κινήσεων των πρωταγωνιστών. Τους παρακολουθείς να παίρνουν αποφάσεις, να πράττουν χωρίς να είναι εμφανές το κατάλληλο υπόβαθρο για τις αποφάσεις τους. Μιας και δεν θέλω να κάνω spoilers, θα χρειαστεί να δείτε την ταινία και να μου πείτε αν συμφωνείτε, ή όχι , μαζί μου.
Οι ερμηνείες μου φάνηκαν ξύλινες, ο Alexander Skarsgård φαίνεται σαν να συνεχίζει το ρόλο του στο Mute (στο πιο βίαιο βέβαια), ο Jeffrey Wright άνευρος στο ρόλο του ανθρώπου που έχει έρθει αντιμέτωπος με αγέλες λύκων και η Riley Keough φαίνεται λίγο “αλλού“, αυτό βέβαια είναι πιθανόν να είναι μέρος του ρόλου της μητέρας που έχει χάσει το παιδί της.
Η σκηνοθεσία και η φωτογραφία είναι άρτια, βοηθάει και ο τόπος των γυρισμάτων για αυτό, όμως ο τρόπος λήψης κάποιων συγκεκριμένων σκηνών σου δημιουργεί μία ιδιαίτερη αίσθηση ανησυχίας.
Κατά την προσωπική μου άποψη (πάντα), οι δύο ώρες προβολής της μου φάνηκαν πολλές, υπήρξαν στιγμές που κοίταξα πόση ώρα απομένει. Βέβαια είναι μία καλογυρισμένη ταινία με δυνατό cast, και δεν θα χτυπάτε το κεφάλι σας για αυτές τις δύο ώρες (και ας είναι τραβηγμένες στα μάτια μου). Πιστέψτε με, το έχω πάθει με άλλες ταίνιες.
Η ταινία streamάρει ήδη στο Netflix.
Βαθμολογία Artigo : 5/10
