Το υπέροχο “Ερωτικό Κάλεσμα” του Μενέλαου Λουντέμη
“Έλα.
‘Ο,τι κι αν είναι, θα τελειώσει γρήγορα.
Μάζεψε την ψυχή σου και όρμα.”
Μενέλαος Λουντέμης (14 Ιανουαρίου 1912 – Αθήνα 22 Ιανουαρίου 1977)
Ερωτικό Κάλεσμα
“Ἔλα κοντά μου, δὲν εἶμαι ἡ φωτιά.
Τὶς φωτιὲς τὶς σβήνουν τὰ ποτάμια.
Τὶς πνίγουν οἱ νεροποντές.
Τὶς κυνηγοῦν οἱ βοριάδες.
Δὲν εἶμαι, δὲν εἶμαι ἡ φωτιά.
Ἔλα κοντά μου δὲν εἶμαι ἄνεμος.
Τοὺς ἄνεμους τοὺς κόβουν τὰ βουνά.
Τοὺς βουβαίνουν τὰ λιοπύρια.
Τοὺς σαρώνουν οἱ κατακλυσμοί.
Δὲν εἶμαι, δὲν εἶμαι ὁ ἄνεμος.
Ἐγὼ δὲν εἶμαι παρὰ ἕνας στρατολάτης
ἕνας ἀποσταμένος περπατητὴς
ποὺ ἀκούμπησε στὴ ρίζα μιᾶς ἐλιᾶς
ν᾿ ἀκούσει τὸ τραγούδι τῶν γρύλων.
Κι ἂν θέλεις, ἔλα νὰ τ᾿ ἀκούσουμε μαζί.”
Ο Μενέλαος Λουντέμης (14 Ιανουαρίου 1912 – 22 Ιανουαρίου 1977), ήταν πολυδιαβασμένος Έλληνας λογοτέχνης της γενιάς του μεσοπολέμου. Γεννήθηκε στο χωριό Αγία Κυριακή της Μικράς Ασίας ως Τάκης Βαλασιάδης, αργότερα υιοθέτησε το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Λουντέμης από τον ποταμό Λουδία. Είχε 4 αδερφές και ήταν από εύπορη οικογένεια ωστόσο κατά την Μικρασιατική καταστροφή χάσανε τα πάντα και βρέθηκαν πρόσφυγες στην Έδεσσα και στο χωριό Εξαπλάτανος. Εντάχτηκε στο ΚΚΕ γεγονός που του στοίχισε την αποβολή του απ’ τα γυμνάσια της χώρας οπότε δεν κατάφερε να πάρει απολυτήριο. Το 1927, δημοσίευσε ποιήματα σε εφημερίδες της Έδεσσας, το 1930 ποιήματα και διηγήματά στο περιοδικό «Νέα Εστία», το 1934 υπέγραψε για πρώτη φορά ως Μενέλαος Λουντέμης στο διήγημά του “Μια νύχτα με πολλά φώτα κάτω από μια πόλη με πολλά αστέρια”. Παράλληλα και για να ζήσει έκανε πολλές δουλειές όπως λαντζέρης, λούστρος, ψάλτης, εργάτης κι επιστάτης στα τεχνικά έργα του ποταμού Λουδία. Κατέβηκε το 1936 στην Αθήνα όπου γνωρίστηκε με Βάρναλη και Σικελιανό και παρακολούθησε μαθήματα ως ακροατής στην φιλοσοφική σχολή. Το 1938 βραβεύτηκε με το Κρατικό βραβείο λογοτεχνίας για τη συλλογή διηγημάτων του “Τα πλοία δεν άραξαν”.
Στην κατοχή οργανώθηκε στο ΕΑΜ και διετέλεσε γραμματέας της οργάνωσης διανοουμένων, κατά τον εμφύλιο συνελήφθη λόγω των αριστερών του φρονημάτων, δικάστηκε για εσχάτη προδοσία και καταδικάστηκε σε θάνατο. Αντί εκτελέσεως εξορίστηκε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Μακρόνησο και στον Άη Στράτη όπου γνωρίστηκε με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Γιάννη Ρίτσο. Το 1956 μεταφέρθηκε στην Αθήνα για να δικαστεί για το βιβλίο του “Βουρκωμένες μέρες” επειδή σύμφωνα με το κατηγορητήριο: “Το βιβλίο του “προπαγανδίζει τας πολιτικάς του ιδέας, θίγει την έννοια του κράτους, κλονίζει την εμπιστοσύνη του λαού στη Δικαιοσύνη, καλλιεργεί το μίσος”. Αφέθηκε ελεύθερος μετά τη δίκη μα απαγορεύτηκε η κυκλοφορία των βιβλίων του κι εκείνος απογοητευμένος εκπατρίστηκε στην Ρουμανία όπου συνέχισε το συγγραφικό του έργο. Κατά την διάρκεια της χούντας του αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια για να του ξαναδοθεί με την μεταπολίτευση. Επέστρεψε, όπως το είχε καημό, το 1976 στην Ελλάδα, αλλά δεν πρόλαβε να χαρεί τον επαναπατρισμό. Πέθανε από καρδιακή προσβολή καθώς οδηγούσε στις 22 Ιανουαρίου 1977.
Ο Μενέλαος Λουντέμης δοκίμασε όλα τα είδη της λογοτεχνίας και έγραψε περισσότερα από 45 βιβλία, έμεινε γνωστός κυρίως για τα διηγήματα του και για τα μυθιστορήματα: “Συννεφιάζει”, “Οι κερασιές θα ανθίσουν φέτος” “Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα”. Κύριο χαρακτηριστικό του έργου του είναι η ρεαλιστική απεικόνιση της κοινωνίας της εποχής του.
Το παραμύθι ενός ραγισμένου έρωτα…
Πηγές: users.uoa.gr~nektarartspoetry, Βικιπαιδεία, www.hallofpeople.com
