Η ιστορία ενός Παράνομου Βασιλιά
Στο μακρινό 1995 βγήκε στις αίθουσες μία ταινία η οποία για πολλούς ήταν μία από τις καλύτερες “ιστορικές” της τότε δεκαετίας, το Braveheart. Προσωπικά το είχα σε ένα θρόνο, όπου είχα να το δω πάρα πολλά χρόνια και είχε αποκτήσει μία ρομαντική τελειότητα στο μυαλό μου (έτυχε πρόσφατα να το δω, να παρατηρήσω κάποιες ελλείψεις του αλλά συνεχίζει να είναι μία από τις επικές ταινίες των παιδικών μου χρόνων). Ήρθε το 1996 και το album των Grave Digger “Tunes of War” και σχεδόν βρέθηκα να γυρνάω στους δρόμους με kilt.
Το 2018, το Netflix μας έφερε την “φυσική” συνέχεια του Braveheart, το Outlaw King. Βέβαια η ταινία του Netflix έχει πολύ μεγαλύτερη ιστορική ακρίβεια από την επική περιπέτεια του Braveheart, αλλά στην ουσία τους, μπορούμε να πούμε, πως η μία παραδίδει την ιστορική σκυτάλη. Εδώ ακολουθούμε τον αγώνα του Robert the Bruce (Chris Pine), ο οποίος μετά την ήττα του William Wallace και την συνθηκολόγηση των Σκοτσέζων φεουδαρχών, αποφασίζει να ξεκινήσει εκ νέου τον απελευθερωτικό αγώνα για τη χώρα του.
Αρχικά να αναφέρω πως δεν υπάρχουν kilts (δεν είναι τόσο εμφανή έστω). Πέραν αυτού μιλάμε για μία ταινία η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να προβληθεί στους κινηματογράφους. Έκανε μεν πρεμιέρα στο Toronto International Film Festival στις 6 Σεπτεμβρίου, αλλά δεν υπήρξαν σχέδια για την προβολή της παρά μόνο στην πλατφόρμα του Netflix. Οι ερμηνείες είναι καταπληκτικές, δεν περίμενα κάτι λιγότερο από ηθοποιούς όπως ο Chris Pine, o Stephen Dillane (Stannis Baratheon στο Game of Thrones), o James Cosmo (ο οποίος έπαιζε και στο Braveheart, αλλά θα τον θυμάστε καλύτερα σαν Lord Commander Jeor Mormont στο Game of Thrones) αλλά και όλο το cast.
Τώρα που ανέφερα το Game of Thrones, η τελική μάχη του Outlaw King έχει αρκετές ομοιότητες -ως προς την ωμότητα και την κατάσταση του πεδίου μάχης- με την “Μάχη των Μπάσταρδων“. Και αυτό το λέω τιμητικά!
Σκηνοθετικά και μουσικά η ταινία με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο! Μπορώ να πω, πως με κράτησε από την αρχή μέχρι το τέλος με αμείωτο ενδιαφέρον! Για αυτό και σας την προτείνω. Να την δείτε, για να θυμηθείτε και λίγα από τα συναισθήματα που σας είχε αφήσει τότε ο Mel ο Gibson φωνάζοντας FREEDOM..
Βαθμολογία Artigo : 8/10
