Sides of a Coin: The Haunting of Hill House

Haunting of Hill House ή Οι δαίμονες του Χιλ Χάουζ. Μια ιστορία που βασίζεται στα στοιχειά ενός σπιτιού ή μια ιστορία που βασίζεται στα στοιχειά της ψυχής των ηρώων της. Η σειρά του Netflix: Haunting of hill house είναι εμπνευσμένη από το βιβλίο της Σίρλεϋ Τζάκσον: Οι δαίμονες του Χιλ Χάουζ. 

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Η Σίρλεϋ Τζάκσον θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες Αμερικανίδες συγγραφείς του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε το 1919 στο Σαν Φρανσίσκο, και υπήρξε καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Σύρακιουζ της Ν. Υόρκης. Πέθανε το 1965, χρονιά που της απονεμήθηκε το βραβείο Έντγκαρ Άλαν Πόε. Το μυθιστόρημα Οι Δαίμονες του Χιλ Χάους (που μεταφέρθηκε στον κιν/φο από τον Ρόμπερτ Γουάιζ, με πρωταγωνίστριες την Κλαιρ Μπλουμ και την Τζούλι Χάρις), δεν θεωρείται μόνο κλασικό στο είδος του, αλλά και λογοτεχνικό επίτευγμα. Αφηγείται την ιστορία τεσσάρων ατόμων που πηγαίνουν να μείνουν -και να πειραματιστούν-σ’ ένα “στοιχειωμένο” σπίτι: ο σοβαρός ανθρωπολόγος δρ Μόνταγκιου, ένας γοητευτικός μικροαπατεώνας, ο Λιουκ Σάντερσον, μία δυναμική, επιτυχημένη γυναίκα, η Θίο, και τέλος μια φαινομενικά συνεσταλμένη, άπειρη κοπέλα, η Έλινορ Βανς, που ίσως είναι ο καλύτερα σκιαγραφημένος χαρακτήρας στη σύγχρονη λογοτεχνία τρόμου. Στο Χιλ Χάους, όμως, οι ήρωες δεν συναντούν μόνο το φόβο αλλά και τους εαυτούς τους, πλευρές τους που δεν φαντάζονταν καν, με αποτέλεσμα να διερωτάται κανείς ποιος στοιχειώνει ποιον: το σπίτι εκείνους ή εκείνοι το σπίτι; Ερώτημα που η συγγραφέας αφήνει να πλανιέται μέχρι το τέλος, αφού με διάφορους τρόπους υπαινίσσεται ότι ίσως είμαστε εμείς τα φαντάσματα του εαυτού μας. Από την πρώτη κιόλας παράγραφο η Τζάκσον κατορθώνει να μπάσει τον αναγνώστη σ’ ένα αόριστα απειλητικό κλίμα φόβου. Γραμμένο με λεπτότητα και διαποτισμένο από ένα υπόγειο χιούμορ, το βιβλίο αυτό είναι “ένα αριστούργημα στο χώρο του υπερφυσικού μυθιστορήματος”, όπως λέει ο μαιτρ του τρόμου Στήβεν Κινγκ, τοποθετώντας τη συγγραφέα στο ίδιο επίπεδο με τον Χένρι Τζέιμς και δηλώνοντας ότι το θεωρεί “ένα από τα δύο καλύτερα βιβλία που γράφτηκαν ποτέ πάνω στο θέμα του στοιχειωμένου σπιτιού”. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου), το οποίο μπορείτε να βρείτε και εδώ.


Γεωργία

Όντας φαν των ταινιών τρόμου και των ψυχολογικών θρίλερ κι έχοντας απελπιστεί από τις νέες κυκλοφορίες είτε ταινιών είτε σειρών, απέχω συνειδητά από το να παρακολουθώ πια το είδος. Ειδικά το θέμα: στοιχειωμένα σπίτια με κρατά παγερά αδιάφορη. Τόσο τετριμμένο και πολυφορεμένο που νομίζω ότι θα γελάω σα να βλέπω κωμωδία. Κι έτσι ήρθε το Haunting of hill house που άλλαξε τα δεδομένα μου (Τάσος: Δεν βλέπω αναφορά σε αυτόν που στο πρότεινε, εγώ)

Είδα τη σειρά σε μια νύχτα (που τελικά έγινε μέρα) χωρίς να σκεφτώ ότι υπήρχε ενδεχόμενο να μη δω και το επόμενο επεισόδιο σε κάθε τέλος του προηγούμενου. Να λοιπόν που μιλάμε για μια σειρά τρόμου καθηλωτική με ένα στοιχειωμένο σπίτι! Η σκηνοθεσία, η ροή της πλοκής, το παιχνίδι με το χρόνο, το θέμα των φαντασμάτων που έχει μετατραπεί σε ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα του φόβου. Φόβος του εαυτού, του “πραγματικού φαντάσματος” ή φόβος από τα παιδικά βιώματα και τί αντίκτυπο έχουν όλα αυτά μέσα σε μια οικογένεια.

Χωρίς να βιάζει τα συναισθήματά του θεατή, ώστε να τον κάνει να τρομάξει (κάτι που αλήθεια έχει γίνει τόσο βαρετό) και χωρίς να υπερβάλλει σε τεχνάσματα σκηνοθετικά, ο Μάικ Φλάναγκαν, σε συνδυασμό με την υπόθεση που θεμελίωσε η συγγραφέας Σίρλεϋ Τζάκσον, κάνει το σπουδαίο βήμα να αποτρέψει το αποτέλεσμα και να μη μοιάζει με το σωρό. Χαρακτήρες δυνατοί, διαφορετικοί μεταξύ τους παλεύουν…. με ότι είναι αυτό που τους καταδιώκει και φαίνεται η δυσκολία που έχει η πάλη τους μέσα στο χάος της ζωής τους.

Κι ένα ενδιαφέρον στοιχείο: Φήμες λένε ότι οι δύο ηθοποιοί που υποδύονται την Theodora Crain σε μικρή και μεγάλη ηλικία, κατά τα γυρίσματα αντάλλαζαν σημειώσεις με τα συναισθήματα τους για να μπορούν να αποδώσουν τον ρόλο του ίδιου ανθρώπου καλύτερα.

Για τους φαν του είδους λοιπόν, προτείνω ανεπιφύλακτα τη σειρά. Όσο για το βιβλίο, έχει ήδη μπει στη δική μου λίστα.


Τάσος

Το έχω γράψει όταν πρωτοβγήκε η σειρά και θα το ξαναγράψω εδώ.. Δεν είμαι φίλος με το είδος του τρόμου, το αντίθετο μπορώ να πω. Όμως το The Haunting of Hill House, είναι μία από τις καλύτερες σειρές των τελευταίων ετών που έχω δει. Το cast, η σκηνοθεσία, η μουσική, όλα έρχονται και δένουν αρμονικά για να μας δώσουν ένα αποτέλεσμα που θα μείνει ως μία από τις καλύτερες σειρές του 2018.

Και μιας και ακόμα τη θυμάμαι (και όπως φαίνεται θα το θυμάμαι για καιρό ακόμα):

  • Προτείνεται ανεπιφύλακτα για όλους τους fans της καλής τηλεόρασης!
Προσωπικά θα αναφέρω πως, η σειρά κατάφερε, σε μία άκυρη φαινομενικά σκηνή (χωρίς jump scares, με ανοιχτά τα φώτα στο χώρο που βρίσκονταν οι πρωταγωνιστές) να με κάνει στην κυριολεξία να ανατριχιάσω από τρόμο. Πρέπει να είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει σε τέτοια ταινία, προσοχή όχι να "φοβηθώ", να ανατριχιάσω.