“Τ’ Ουρανού τη φορεσιά…” Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς
“Πόσο μακριά φαίνονται τ’ αστέρια και πόσο μακριά
είναι το πρώτο μας φιλί, και αχ, πόσο γερασμένη η καρδιά μου.”
Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς
(13 Ιουνίου 1865, Δουβλίνο – 28 Ιανουαρίου 1939, Γαλλία)
Έρωτας…! Συναίσθημα δυνατό, καταλυτικό, καθοριστικό, αιώνιο. Ικανό να ανοίξει δρόμους φωτεινούς μα και να φυλακίσει σε αέναο σκοτάδι. Απροσδιόριστος, όπως ο χρόνος που κυλά και αφήνει αποφθέγματα, σοφίες και διδάγματα ψυχής που για έκαστο από τους ανθρώπους, σκαλίζει εγκέφαλο και ψυχή. Πηγή έμπνευσης για ποιητές που άφησαν τα ίχνη τους για πάντα στην ιστορία, όπως ο Ιρλανδός Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς που ερωτεύθηκε και βίωσε απόρριψη.
Το παρακάτω ποίημα ο Γέιτς , το έγραψε για την αγαπημένη του Μοντ Γκον, την οποία αγάπησε σφόδρα και ζήτησε σε γάμο πολλάκις, μα εκείνη αρνήθηκε. Η μορφή της επηρέασε την ποίησή του, καθώς αποτέλεσε έμπνευση για κάποια από τα ερωτικά του ποιήματα. Θρηνώντας το γεγονός ότι δε μπορούσε να της δώσει αυτό που πίστευε ότι η ίδια επιθυμούσε, της είπε: “Έχω κάτι άλλο να σου δώσω, αλλά ίσως δεν το θέλεις..”
“Τ’ Ουρανού τη φορεσιά…”
“Αν είχα τ’ ουρανού την κεντημένη φορεσιά
τη σφυρηλατημένη από χρυσό κι από ασημένιο φως
τη μελαγχολική, την αχνή, τη σκοτεινή τη φορεσιά
από τη νύχτα και το φως, απ’ το ημίφως,
θα σκόρπιζα τη φορεσιά κάτω απ’ τα πόδια σου.
Όμως εγώ είμαι φτωχός κι έχω μόνο τα όνειρα μου.
Έχω σκορπίσει τα όνειρα μου κάτω απ’ τ πόδια σου.
Πάτα ελαφρά… γιατί πατάς στα όνειρα μου.”
(Μετάφραση- προσεγγιση, Μαρία Τζανοπούλου)
The Cloths of Heaven
“Had I the heaven’s embroidered cloths,
Enwrought with golden and silver light,
The blue and the dim and the dark cloths
Of night and light and the half-light;
I would spread the cloths under your feet:
But I, being poor, have only my dreams;
I have spread my dreams under your feet;
Tread softly because you tread on my dreams.”
W. B. Yeats
Ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, γιος του Ιρλανδού ζωγράφου Τζον Μπάτλερ Γέιτς, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αγγλόφωνους ποιητές του 20ού αιώνα. Ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, το θέατρο, το δοκίμιο και τη μελέτη. Επηρεάστηκε από το γαλλικό συμβολισμό, κατόρθωσε να συγκεράσει το ρομαντισμό με το ρεαλισμό, ενώ στο έργο του διαφαίνεται η αγάπη του για τους μύθους και τις παραδόσεις για την πατρίδα του, Ιρλανδία, καθιερώνοντας το κελτικό “στυλ”, με θέματα από την κελτική μυθολογία, τη μελαγχολία και το μυστικισμό.
Το 1923 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για την “πάντα εμπνευσμένη ποίησή του, της οποίας η υψηλή καλλιτεχνική μορφή εκφράζει το πνεύμα ενός ολόκληρου έθνους”.
Πηγές: gnomikologikon.gr, www.wolfson.ox.ac.uk, Βικιπαιδεία
