Μία Χριστουγεννιάτικη παραδοσιακή ιστορία, βασισμένη στη δύναμη της τύχης!
Η Ιστορία της Χριστουγεννιάτικης Αράχνης
Μία χήρα που ζούσε με τα παιδιά της σε μία καλύβα, ήταν τόσο φτωχή ώστε δεν μπορούσε ούτε δέντρο να στολίσει. Μία μέρα, ένα κουκουνάρι έπεσε στο πάτωμα και ρίζωσε και τα παιδιά χάρηκαν πάρα πολύ, που επιτέλους θα είχαν ένα δένδρο για τα Χριστούγεννα.
Ωστόσο, αν και σκέφτονταν μήνες πώς θα το στολίσουν, όταν έφτασε η παραμονή των Χριστουγέννων πήγαν για ύπνο χωρίς να τα καταφέρουν, αφού η χήρα δεν είχε χρήματα για στολίδια. Την επόμενη ημέρα, η γυναίκα ξύπνησε από τις φωνές των παιδιών της. “Μητέρα, ξύπνα να δεις το δένδρο. Είναι πανέμορφο!”. Όλο το βράδυ μία αράχνη περιστρεφόταν γύρω από το δένδρο, στολίζοντάς το με τον ιστό της.
Μάλιστα, όταν για να δουν καλύτερα το δένδρο, το μικρότερο παιδί άνοιξε το παράθυρο, οι ακτίνες του ηλίου μετέτρεψαν τους ιστούς της αράχνης σε χρυσό και ασήμι. Έτσι, η οικογένεια ποτέ δεν στερήθηκε κάτι ξανά. Σήμερα, θεωρείται μεγάλη τύχη εάν κάποιος δει ιστό αράχνης την ημέρα των Χριστουγέννων.
Ο θρύλος της Χριστουγεννιάτικης αράχνης είναι ένα ανατολικό ευρωπαϊκό παραμύθι, το οποίο εξηγεί την προέλευση των μικρών ιστών αράχνης στα χριστουγεννιάτικα δέντρα, που στολίζουν πολλά ευρωπαϊκά σπίτια, τις γιορτινές αυτές μέρες. Είναι πιο διαδεδομένη στην Ουκρανία, όπου μικρά στολίδια με τη μορφή αράχνης είναι παραδοσιακά, μέρος των διακοσμήσεων των Χριστουγεννιάτικων δέντρων. Η προέλευση της λαϊκής ιστορίας είναι άγνωστη, αλλά πιστεύεται ότι προέρχεται είτε από τη Γερμανία είτε από την Ουκρανία.
Σύμφωνα με τον Lubow Wolynetz, καλλιτέχνη λαϊκής τέχνης στο Ουκρανικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, η παράδοση είναι ουκρανική και χρονολογείται από τα τέλη του 1800 ή στις αρχές του 1900.
Μπορεί να βασιστεί σε μια παλαιότερη ευρωπαϊκή δεισιδαιμονία σχετικά με αράχνες που φέρνουν τύχη (αν και όχι μαύρες αράχνες στη Γερμανία), όπως επίσης είναι κακή τύχη, η καταστροφή ενός ιστού της αράχνης προτού η αράχνη φύγει ασφαλώς από αυτόν.
Χαρούμενα Χριστούγεννα σε όλους πάντα με καλή τύχη!!
Πηγή: wikipedia.org
