Βυθός.

"Πάντα φοβόμουν το βυθό...  δεν ήξερα τι κρύβει"

είπε και χάθηκε. Ποτέ δεν την ξανάδες.  

Γύρευες χρόνια το γιατί, μέχρι να καταλάβεις ότι καμία θάλασσα δεν έφτανε να ψάχνεις!

Και κοίταξες καλύτερα κει που η ματιά δε φτάνει...  το θεατό μοιάζει μωρό, μπροστά στο αθώρητο,

κι ύστερα είδες... Η ψυχή μεγάλωσε,  ωρίμασε και σου δειξε τα κρυμμένα

                  Και ο βυθός δεν ήταν φόβος πια.

                                         Μακάρι..